Τι Χριστιανός Είμαι, αν Συμβιβάζομαι με τη Μόδα της Αμαρτίας και της Πλάνης;
Κυριακή 17 Μαρτίου 2019. Η Κυριακή της Ορθοδοξίας, η Ανάμνηση της Αναστηλώσεως των Ιερών Εικόνων και η Α΄ Κυριακή Νηστειών. Η Εκκλησία μα εορτάζει, τον Όσιο Αλέξιο (τον Άνθρωπο του Θεού) και τον Άγιο Παύλο τον Οσιομάρτυρα. Ευαγγελική Περικοπή, Κατά Ιωάννου: α΄44-52, ο Ιησούς καλεί το Φίλιππο και το Ναθαναήλ. Απόστολος, Επιστολή Αποστόλου Παύλου Προς Εβραίους ια΄ 24-26, 32-40, άνθρωποι πίστης.
Αποστολικό Κήρυγμα
«Μείζονα πλούτον ηγησάμενος των Αιγύπτου θησαυρών τον ονειδισμόν του Χριστού».
(Απ’ όλο τον πλούτο της Αιγύπτου, θεώρησε μεγαλύτερο και καλύτερο τις περιφρονήσεις, που έμοιαζαν προς τον ονειδισμό και την περιφρόνηση, που αργότερα υπέστη ο Χριστός).
Αγαπητοί μου αδελφοί. Κυριακή της Ορθοδοξίας σήμερα και γιορτάζουμε τον θρίαμβο της πίστεως. Την χαρά και την αγαλλίαση των Ορθοδόξων. Μια ημέρα ξεχωριστή, και διαφορετική από τις άλλες. Η Αποστολική περικοπή μας παρουσιάζει μεγάλους άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης με πρώτο τον Μωυσή. Στην περίπτωση της αυτή είναι πολύ θαυμαστή γιατί ο Απόστολος Παύλος μας τονίζει ότι δεν έχουμε μια θεωρητική πίστη, αλλά μια πίστη που είναι ζωντανή, που δίνει την δύναμη να περιφρονήσει καθετί το γήινο, το ανθρώπινο, το λαμπρό το επιφανειακό και να προτιμήσει το δρόμο του καθήκοντος και της θυσίας, της προσφοράς και του ονειδισμού. « Μείζονα πλούτον ηγησάμενος των Αιγύπτου θησαυρών τον ανειδισμόν του Χριστού».
Όταν μεγάλωσε ο Μωυσής και έγινε άνδρας, δεν ήθελε να ονομάζεται «βασιλόπαις», γιος της κόρης του Φαραώ. Προτιμούσε να κακοπαθεί μαζί με τον λαό του θεού, παρά να έχει πρόσκαιρη απόλαυση στις αμαρτίες και στην άσωτη ζωή, δηλαδή να ζει άνετα και με τιμές, που άρμοζαν στους Αιγύπτιους άρχοντες της εποχής εκείνης. Απ’ όλα τα αγαθά και τους θησαυρούς της Αιγύπτου, θεώρησε μεγαλύτερο και καλύτερο πλούτο τις περιφρονήσεις, που έμοιαζαν προς τον ονειδισμό και την περιφρόνηση, που αργότερα υπέστη ο Χριστός.
Κύλησαν όμως οι αιώνες και φτάσαμε στην εποχή μας, δύο χιλιάδες χρόνια μετά την έλευση του Χριστού, τη διδασκαλία Του και τη θυσία Του. Πόσο οι καιροί μας έχουν φέρει τρομερή αλλαγή. Και όσο προχωράμε αλλάζουμε και άλλο και άλλο. Στις μέρες μας και ενώ είμαστε βαπτισμένοι Χριστιανοί, όχι βασιλικές τιμές δεν περιφρονούμε χάρη του Χριστού, όχι αιγυπτιακούς θησαυρούς δεν αφήνουμε, μα ούτε το παραμικρό υλικό αγαθό δεν θεωρούμε «σκύβαλο» για την πίστη μας.
Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει όλους μας. Έχουμε την αγωνιστικότητα και τη δύναμη να ενταχθούμε στη δυναμική της αρετής, της δικαιοσύνης, της τιμιότητας, της αγνότητας; Έχουμε το κουράγιο να αρνηθούμε τον συμβιβασμό με το κακό, με οτιδήποτε δεν μας ωφελεί την ψυχή, ώστε κι αν υποστούμε κάποιον ονειδισμό, μια ειρωνεία, κάποιο παραμερισμό; Δεν θέλουμε να μας κοστίσει κάτι, μικρότερο ή μεγαλύτερο η πίστη μας. Θέλουμε να κυλάει η χριστιανική μας πορεία με το αζημίωτο…
Όμως γιατί να συμβαίνει αυτό; Διότι η φλόγα της πίστεως μας είναι αδύναμη, άτονη πολλές φορές, δεν είναι αυτή που πρέπει να είναι και να αρμόζει σε ένα Χριστιανό που πιστεύει και είναι βαπτισμένος. Δεν φωτίζει το νου μας. Δεν επηρεάζει τη ζωή μας. Ζούμε και πορευόμαστε χωρίς να έχουμε θάρρος στις δύσκολες ώρες, ώστε να πούμε αυτό που είπε και ο Μωυσής: Δεν θα συμβιβαστώ με την αμαρτία, με την αδικία, με την ανεντιμότητα. Θα προτιμήσω το «στενό δρόμο», ναι! Είναι δύσκολος, αλλά ωραίος, έστω κι αν δεχθώ τον ονειδισμό των ανθρώπων. Οι υλικοί θησαυροί δεν έχουν καμία αξία μπροστά στους άφθαρτους και αιώνιους θησαυρούς, που είναι αιώνιοι.
Αγαπητοί μου αδελφοί Υπάρχουν άνθρωποι και στην εποχή μας, άνθρωποι που ακολουθούν τα βήματα του Χριστού και τα ίχνη του Μωυσή. Νέοι και ώριμοι, παιδιά και έφηβοι, άνδρες και γυναίκες, που περιφρονούν τους φθαρτούς και πρόσκαιρους θησαυρούς αυτής της ζωής. Θεωρούν για πλούτο τους τη θεία Αλήθεια, την πνευματική ζωή, τη θυσία και τον αγώνα, που οδηγεί σε κάτι το ωραίο, το αληθινό και το ανόθευτο. Είναι εκείνοι οι φλογεροί μαχητές της πίστεως που στον σύγχρονο κόσμο δεν σταματούν αλλά αγωνίζονται, προσπαθούν και κερδίζουν το στόχο τους που δεν είναι άλλος από την ουράνιο Βασιλεία και την περιφρόνηση στο κακό και το άδικο. Είναι όσοι δεν υποδουλώνονται στα ψεύτικα πράγματα και στις απαιτήσεις τους, αλλά προτιμούν τον ανηφορικό δρόμο, που πρώτος τον βάδισε ο ίδιος ο Χριστός μας, με το παράδειγμα Του και τη ζωή Του. Αμήν!
π.Ε.Ρ.
Κάποιες εικόνες προέρχονται από το διαδίκτυο.