Προσευχέσ και Ευχέσ

Προσευχές

Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας είναι ο ωραιότερος , Ιερότερος, και υψηλότερος σε θεολογικά Ύμνος προς την Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία τόσο πολύ ευχαριστείται με την ανάγνωση τους ώστε παρέχει άμεσα τη Χάρη και την βοήθεια της σε εκείνους που τους διαβάζουν καθημερινά όσες περισσότερες φορές μπορούν!

Σε χειρόγραφους κώδικες του Αγίου Όρους καταγράφονται πολυάριθμες εμφανίσεις της Παναγίας μας σε Αγίους στους οποίους η ίδια η Θεοτόκος είπε:

«Όστις με χαιρετίζει μία φορά την ημέρα με τους Χαιρετισμούς, τους οποίους πολύ αγαπώ, θα τον προστατεύω, θα τον διαφυλάττω από κάθε κακό, θα τον επιβλέπω καθ’ όλην την επίγειαν ζωή του και εν εκείνη τη ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας, θα τον υπερασπισθώ ενώπιον του Υιού μου».

ΣΤΑΣΙΣ Α’ 

Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τή Θεοτόκω τό Χαίρε, Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς (γ’) καί σύν τή ασωμάτω φωνή, σωματούμενόν σε θεωρών Κύριε, εξίστατο καί ίστατο, κραυγάζων πρός αυτήν τοιαύτα. 

Χαίρε, δι’ ής η χαρά εκλάμψει, 
χαίρε, δι’ ής η αρά εκλείψει. 
Χαίρε, τού πεσόντος , Αδάμ η ανάκλησις, 
χαίρε τών δακρύων τής Εύας η λύτρωσις. 
Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς, 
χαίρε, βάθος δυσθεώρητον καί Αγγέλων οφθαλμοίς.
Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα, 
χαίρε, ότι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα. 
Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τόν Ήλιον, 
χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως. 
Χαίρε, δι’ ής νεουργείται η κτίσις, 
χαίρε, δι’ ής βρεφουργείται ο Κτίστης. 

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. 

Βλέπουσα η Αγία, εαυτήν εν αγνεία, φησί τώ Γαβριήλ θαρσαλέως. Τό παράδοξόν σου τής φωνής, δυσπαράδεκτόν μου τή ψυχή φαίνεται, ασπόρου γάρ συλλήψεως τήν κύησιν πώς λέγεις; κράζων,

Αλληλούϊα. 

Γνώσιν άγνωστον γνώναι, η Παρθένος ζητούσα, εβόησε πρός τόν λειτουργούντα: Εκ λαγόνων αγνών, Υιόν πώς εστι τεχθήναι δυνατόν, λέξον μοι. Πρός ήν εκείνος έφησεν εν φόβω , πλήν κραυγάζων ούτω, 

Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις, 
χαίρε, σιγής δεομένων πίστις. 
Χαίρε, τών θαυμάτων Χριστού τό προοίμιον, 
χαίρε, τών δογμάτων αυτού τό κεφάλαιον. 
Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι ‘ ής κατέβη ο Θεός, 
χαίρε γέφυρα μετάγουσα τούς εκ γής πρός ουρανόν, 
Χαίρε, τό τών Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα, 
χαίρε, τό τών δαιμόνων πολυθρήνητον τραύμα, 
Χαίρε, τό Φώς αρρήτως γεννήσασα, 
χαίρε, τό πώς μηδένα διδάξασα. 
Χαίρε, σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν. 
χαίρε, πιστών καταυγάζουσα φρένας. 

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. 

Δύναμις τού Υψίστου, επεσκίασε τότε, πρός σύλληψιν τή Απειρογάμω. καί τήν εύκαρπον ταύτης νηδύν, ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι, τοίς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, εν τώ ψάλλειν ούτως.
Αλληλούϊα. 

Έχουσα θεοδόχον, η Παρθένος τήν μήτραν, ανέδραμε πρός τήν Ελισάβετ, τό δέ βρέφος εκείνης ευθύς, επιγνόν τόν ταύτης ασπασμόν, έχαιρε! καί άλμασιν ως άσμασιν, εβόα πρός τήν Θεοτόκον. 

Χαίρε, βλαστού αμαράντου κλήμα, 
χαίρε, καρπού ακηράτου κτήμα, 
Χαίρε, γεωργόν γεωργούσα φιλάνθρωπον, 
χαίρε, φυτουργόν τής ζωής ημών φύουσα. 
Χαίρε, άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν, οικτιρμών, 
χαίρε, τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμών. 
Χαίρε, ότι λειμώνα τής τρυφής αναθάλλεις, 
χαίρε, ότι λιμένα τών ψυχών ετοιμάζεις. 
Χαίρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα, 
χαίρε, παντός τού κόσμου εξίλασμα. 
Χαίρε, Θεού πρός θνητούς ευδοκία, 
χαίρε, θνητών πρός Θεόν παρρησία. 

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. 

Ζάλην ένδοθεν έχων, λογισμών αμφιβόλων, ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη, πρός τήν άγαμόν σε θεωρών, καί κλεψίγαμον υπονοών Άμεμπτε, μαθών δέ σου τήν σύλληψιν εκ Πνεύματος αγίου, έφη.
Αλληλούϊα. 

ΣΤΑΣΙΣ Β’ 

Ήκουσαν οι ποιμένες των Αγγέλων υμνούντων την ένσαρκον Χριστού παρουσίαν, και δραμόντες ως προς ποιμένα, θεωρούσι τούτον ως αμνόν άμωμον, εν τη γατρί Μαρίας Βοσκηθέντα, ην υμνούντες είπον, 

Χαίρε, αμνού και ποιμένος μήτηρ, 
χαίρε, αυλή λογικών προβάτων. 
Χαίρε, αοράτων εχθρών αμυντήριον, 
χαίρε, Παραδείσου θυρών ανοικτήριον. 
Χαίρε, ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γη, 
χαίρε, ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς. 
Χαίρε, των Αποστόλων το ασίγητον στόμα, 
χαίρε, των αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος. 
Χαίρε, στερρόν της πίστεως έρεισμα, 
χαίρε, λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα. 
Χαίρε, δι’ ης εγυμνώθη ο Άδης, 
χαίρε, δι’ ης ενεδύθημεν δόξαν. 

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. 

Θεοδρόμον αστέρα θεωρήσαντες Μάγοι, τη τούτου ηκολούθησαν αίγλη, και ως λύχνον κρατούντες αυτόν, δι’ αυτού ηρεύνων κραταιόν άνακτα, και φθάσαντες τον άφθαστον, εχάρησαν Αυτώ βοώντες,
Αλληλούϊα. 

Ίδον παίδες Χαλδαίων, εν χερσί της Παρθένου, τον πλάσαντα χειρί τους ανθρώπους, και Δεσπότην νοούντες αυτόν, ει και δούλου έλαβε μορφήν,

έσπευσαν τοις δώροις θεραπεύσαι και βοήσαι τη Ευλογημένη, 

Χαίρε, αστέρος αδύτου Μήτηρ, 
χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας. 
Χαίρε, της απάτης την κάμινον σβέσασα, 
χαίρε, της τριάδος τους μύστας φωτίζουσα. 
Χαίρε, τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής, 
χαίρε, Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν. 
Χαίρε, η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας, 
χαίρε, η του βορβόρου ρυομένη των έργων. 
Χαίρε, πυρός προσκύνησιν παύσασα, 
χαίρε, φλογός παθών απαλλάτουσα. 
Χαίρε, πιστών οδηγέ σωφροσύνης, 
χαίρε, πασών γενεών ευφροσύνη. 

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. 

Κήρυκες θεοφόροι γεγονόντες οι Μάγοι, υπέστρεψαν εις την Βαβυλώνα, εκτελέσαντές σου τον χρησμόν και κηρύξαντές σε τον Χριστόν άπασιν, αφέντες

τον Ηρώδην ως ληρώδη, μη ειδότα ψάλλειν.
Αλληλούϊα.

 
Λάμψας εν τη Αιγύπτω φωτισμόν αληθείας, εδίωξας του ψεύδους το σκότος, τα γαρ είδωλα ταύτης, Σωτήρ, μη ενέγκαντά σου την ισχύν πέπτωκεν, οι τούτων δε ρυσθέντες εβόων προς την Θεοτόκον,

 
Χαίρε, ανόρθωσις των ανθρώπων, 
χαίρε, κατάπωσις των δαιμόνων. 
Χαίρε, της απάτης την πλάνην πατήσασα, 
χαίρε, των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα. 
Χαίρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοήτον, 
χαίρε, πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν. 
Χαίρε, πύρινε στύλε, οδηγών τους εν σκότει, 
χαίρε, σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης. 
Χαίρε, τροφή του μάννα διάδοχε, 
χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε. 
Χαίρε, η Γη της επαγγελίας, 
χαίρε, εξ ης ρέει μέλι και γάλα. 

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. 

Μέλλοντος Συμεώνος του παρόντος αιώνος μεθίστασθαι του απατεώνος, επεδόθης ως βρέφος αυτώ, αλλ’ εγνώσθης τούτω και Θεός τέλειος, διόπερ εξεπλάγη σου την άρρητον σοφίαν, κράζων,
Αλληλούϊα. 

ΣΤΑΣΙΣ Γ’ 

Νέαν έδειξε κτίσιν, εμφανίσας ο Κτίστης, υμίν τοις υπ’ αυτού γενομένοις εξ ασπόρου βλαστήσας γαστρός, και φυλάξας ταύτην, ώσπερ ην, άφθορον, ίνα το θαύμα βλέποντες, υμνήσωμεν αυτήν, βοώντες: 

Χαίρε, το άνθος της αφθαρσίας, 
χαίρε, το στέφος της εγκρατείας. 
Χαίρε, αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα, 
χαίρε, των Αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα. 
Χαίρε, δένδρον αγλαόκαρπον, εξ ου τέφονται πιστοί, 
χαίρε, ξύλον ευσκιόφυλλον, υφ’ ου σκέπτοναι πολλοί. 
Χαίρε, κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις, 
χαίρε, απογεννώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις. 
Χαίρε, Κριτού δικαίου δυσώπησις, 
χαίρε, πολλών πταιόντων συγχώρησις. 
Χαίρε, στολή των γυμνών παρρησίας, 
χαίρε, στοργή πάντα πόθον νικώσα. 

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. 

Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου, τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες, διά τούτο γαρ ο υψηλός Θεός επί γης εφάνη ταπεινός άντρωπος, βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος τους Αυτώ βοώντας:
Αλληλούϊα. 

Όλος ην εν τοις κάτω, και των άνω ουδόλως απήν ο απερίγραπτος Λόγος; συγκατάβασις γαρ θεϊκή, ου μετάβασις δε τοπική γέγονε; και τόκος εκ Παρθένου θεολήπτου ακουούσης ταύτα: 

Χαίρε, Θεού αχωρήτου χώρα; 
χαίρε, σεπτού μυστηρίου θύρα. 
Χαίρε, των απίστων αμφίβολον άκουσμα; 
χαίρε, των πιστών αναμφίβολον καύχημα. 
Χαίρε, όχημα πανάγιον του επί των Χερουβείμ; 
χαίρε, οίκημα πανάριστον του επί των Σεραφείμ. 
Χαίρε, η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα; 
χαίρε, η παρθενίαν και λοχείαν ζευγνύσα. 
Χαίρε, δι’ ης ελύθη παράβασις; 
χαίρε, δι’ ης ηνοίχθη Παράδεισος. 
Χαίρε, η κλεις της Χριστού βασιλείας; 
χαίρε, ελπίς αγαθών αιωνίων. 

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. 

Πάσα φύσις Αγγέλων κατεπλάγη το μέγα της σης ενανθρωπήσεως έργον, τον απρόσιτον γαρ ως Θεόν, εθεώρει πάσι προσιτόν άνθρωπον ημίν μεν συνδιάγοντα, ακούοντα δε παρά πάντων ούτως;
Αλληλούϊα. 

Ρήτορας πολυφθόγγους ως ιχθύας αφώνους ορώμεν επί σοι, Θεοτόκε; απορούσι γαρ λέγειν το πως και Παρθένος μένεις και τεκείν ίσχυσας; ημείς δε το Μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν: 

Χαίρε, σοφίας Θεού δοχείον, 
χαίρε, προνοίας αυτού ταμείον. 
Χαίρε, φιλοσόφρους ασόφους δεικνύουσα; 
χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα. 
Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί; 
χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί. 
Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα; 
χαίρε, των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα. 
Χαίρε, βυθού αγνοίας εξέλκουσα; 
χαίρε, πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα. 
Χαίρε, ολκάς των θελόντων σωθήναι; 
χαίρε, λιμήν του βίου πλωτήρων. 

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. 

Σώσαι θέλων τον κόσμον ο των όλων κοσμήτωρ, προς τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε, και ποιμήν υπάρχων ως Θεός, δι’ ημάς εφάνη καθ’ ημάς άνθρωπος; ομοίω γαρ το όμοιον καλέσας, ως Θεός ακούει;
Αλληλούϊα. 

ΣΤΑΣΙΣ Δ’ 

Τείχος εί τών Παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καί πάντων τών εις σέ προστρεχόντων, ο γάρ τού ουρανού καί τής γής, κατεσκεύασέ σε Ποιητής

Άχραντε, οικήσας εν τή μήτρα σου, καί πάντας σοι προσφωνείν διδάξας. 

Χαίρε, η στήλη τής παρθενίας. 
χαίρε, η πύλη τής σωτηρίας. 
Χαίρε, αρχηγέ νοητής αναπλάσεως. 
χαίρε, χορηγέ θεϊκής αγαθότητος. 
Χαίρε, σύ γάρ ανεγέννησας τούς συλληφθέντας αισχρώς. 
χαίρε, σύ γάρ ενουθέτησας τούς συληθέντας τόν νούν, 
Χαίρε, η τόν φθορέα τών φρενών καταργούσα. 
χαίρε, η τόν σπορέα τής αγνείας τεκούσα. 
Χαίρε, παστάς ασπόρου νυμφεύσεως. 
χαίρε, πιστούς Κυρίω αρμόζουσα, 
Χαίρε, καλή κουροτρόφε παρθένων. 
χαίρε, ψυχών νυμφοστόλε αγίων, 

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. 

Ύμνος άπας, ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τώ πλήθει τών πολλών οικτιρμών σου, ισαρίθμους γάρ τή ψάμμω ωδάς, άν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοίς σοί βοώσιν,
Αλληλούϊα. 

Φωτοδόχον λαμπάδα, τοίς εν σκότει φανείσαν, ορώμεν τήν αγίαν Παρθένον, τό γάρ άϋλον άπτουσα φώς, οδηγεί πρός γνώσιν θεϊκήν άπαντας, αυγή τόν νούν φωτίζουσα, κραυγή δέ τιμωμένη ταύτα. 

Χαίρε, ακτίς νοητού Ηλίου, 
χαίρε, βολίς τού αδύτου φέγγους. 
Χαίρε, αστραπή τάς ψυχάς καταλάμπουσα, 
χαίρε, ώς βροντή τούς εχθρούς καταπλήττουσα, 
Χαίρε, ότι τόν πολύφωτον ανατέλλεις φωτισμόν, 
χαίρε, ότι τόν πολύρρητον, αναβλύζεις ποταμόν. 
Χαίρε, τής κολυμβήθρας ζωγραφούσα τόν τύπον, 
χαίρε, τής αμαρτίας αναιρούσα τόν ρύπον, 
Χαίρε, λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν, 
χαίρε, κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν. 
Χαίρε, οσμή τής Χριστού ευωδίας. 
χαίρε, ζωή μυστικής ευωχίας, 

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. 

Χάριν δούναι θελήσας, οφλημάτων αρχαίων, ο πάντων χρεωλύτης ανθρώπων, επεδήμησε δι’ εαυτού, πρός τούς αποδήμους τής αυτού χάριτος, καί σχίσας τό χειρόγραφον, ακούει παρά πάντων ούτως,
Αλληλούϊα. 

Ψάλλοντές σου τόν τόκον, ανυμνούμέν σε πάντες, ώς έμψυχον ναόν, Θεοτόκε, εν τή σή γάρ οικήσας γαστρί, ο συνέχων πάντα τή χειρί Κύριος, ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξε βοάν σοι πάντας. 

Χαίρε, σκηνή τού Θεού καί Λόγου. 
χαίρε, Αγία Αγίων μείζων, 
Χαίρε, κιβωτέ χρυσωθείσα τώ Πνεύματι. 
χαίρε, θησαυρέ τής ζωής αδαπάνητε, 
Χαίρε, τίμιον διάδημα, βασιλέων ευσεβών. 
χαίρε, καύχημα σεβάσμιον, Ιερέων ευλαβών, 
Χαίρε τής Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος. 
χαίρε, τής βασιλείας τό απόρθητον τείχος. 
Χαίρε, δι’ ής εγείρονται τρόπαια. 
χαίρε, δι’ ής εχθροί καταπίπτουσι. 
Χαίρε, χρωτός τού εμού θεραπεία, 
χαίρε, ψυχής τής εμής σωτηρία. 

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. 

Ώ πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα τόν πάντων Αγίων αγιώτατον Λόγον Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς (γ’), δεξαμένη τήν νύν προσφοράν, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας, καί τής μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως τούς σοί βοώντας,

Αλληλούϊα. 

Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τή Θεοτόκω τό Χαίρε Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς καί σύν τή ασωμάτω φωνή, σωματούμενόν σε θεωρών Κύριε, εξίστατο καί ίστατο, κραυγάζων πρός αυτήν τοιαύτα. 

Χαίρε, δι’ ής η χαρά εκλάμψει, 
χαίρε, δι’ ής η αρά εκλείψει. 
Χαίρε, τού πεσόντος, Αδάμ η ανάκλησις, 
χαίρε τών δακρύων τής Εύας η λύτρωσις. 
Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς, 
χαίρε, βάθος δυσθεώρητον καί Αγγέλων οφθαλμοίς. 
Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα, 
χαίρε, ότι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα. 
Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τόν Ήλιον, 
χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως. 
Χαίρε, δι’ ής νεουργείται η κτίσις, 
χαίρε, δι’ ής βρεφουργείται ο Κτίστης. 

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. 

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’  
Τή υπερμάχω στρατηγώ τά νικητήρια, ως λυτρωθείσα τών δεινών ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε. Άλλ’ ώς έχουσα τό κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω σοι,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ Υιέ και λόγε του Θεού βοήθησε με και δώσε μου τον τρόπον και την δύναμην να σε αγαπήσω με όλην την δύναμην και το πάθος της ψυχής μου, και να σε αγαπώ πάντοτε, μέχρι τελευταίας μου αναπνοής περισσότερο από τον εαυτόν μου, και από όλους τους άλλους.

  Να μην σβήσει ποτέ από την καρδιά μου, η φλόγα της αγάπης σου και να επαναλαμβάνω ακαταπαύστως περισσότερες φορές παρά που αναπνέω. Κύριε ημών Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλόν.

ρχιμανδρίτου ωαννικίου νδρουλάκη

εις Βαχόν Βιάννου διενοήθην και έγραψεν

Κύριε ημών Ιησού χριστέ υιέ και Λόγε του Θεού, ο ευλογημένος ο καρπός της Παναγίας Μητρός σου. Συ που κατεδέχθης να γίνεις άνθρωπος διά την σωτηρίαν την ιδικήν μας, και εμεγάλωσες και ανετράφης μέσα εις οικογένειαν ευλογημένη και αγίαν. Σε παρακαλούμε Κύριε Κύριε και σε ικετεύομεν, κλίνον προς ημάς το ου σου, να ακούσης την Δέησιν ημών των ταπεινών και αμαρτωλών και αναξίων δούλων σου, ινά ευλογήσης την οικογένειαν των Δούλων σου και έλθε Κύριε να κατοικίσεις και να μείνεις μετ’ αυτών.

Έτι δε Δεόμεθα και παρακαλούμεν να γίνεις συ ο κηδεμών και ο σύντροφος ο καλός σύμβουλος και διδάσκαλος, ο παντοδύναμος προστάτης και βοηθός και ιατρός των ασθενειών της οικογένειας του δούλου σου (……). Δέησε Κύριε να βασιλεύει εις τον οίκον αυτών το άγιον θέλημα σου, χάρισε Κύριε εις αυτούς την ομόνοιαν, την ειρήνην, την εις αλλήλους αγάπην, την αμοιβαίαν ανοχή, και μακροθυμίαν, την ενότητα, την υπομονήν και πάσαν άλλην Αρετήν.

Χάρισε Κύριε εις αυτούς την υγείαν, τα πνευματικά και υλικά αγαθά. Σκέπασον αυτούς εν τη σκέπη των πτερύγων σου. Αποδείωξων απ’ αυτών πάντα εχθρόν και πολέμιον. Και αξίωσον αυτούς ημέραν και νύχτα να δοξάζουν και να ευλογούν με καρδία ευγνώμονα.

Το Πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα σου, και του Αχράντου σου Πατρός και του Παναγίου και αγαθού και ζωοποιού σου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν!

ρχιμανδρίτου ωαννικίου νδρουλάκη

εις Βαχόν Βιάννου διενοήθην και έγραψεν.

Σου ζήτησα Κύριε, τη δύναμη, αποβλέποντας στην επιτυχία.

Με κατέστησες αδύναμο για να μάθω να υπακούω.

Σου ζήτησα την υγεία για να κάνω μεγάλα πράγματα.

Έλαβα την αναπηρία για να κάνω καλύτερα πράγματα και η ζωή μου να πάρει διαφορετική αξία.

Σου ζήτησα τα πλούτη για να είμαι ευτυχής.

Έλαβα τη φτώχια για να είμαι φρόνιμος.

Σου ζήτησα την εξουσία για να έχω την εκτίμηση των ανθρώπων.

Έλαβα την αδυναμία για να αισθάνομαι την ανάγκη Σου.

Σου ζήτησα τη φιλία για να μη ζω μόνος.

Μου έδωσες μια καρδιά για να αγαπώ όλους τους αδελφούς.

Σου ζήτησα όλα τα πράγματα που θα μπορούσαν να δώσουν χαρά.

Μου έδωσες τη ζωή για να λαβαίνω χαρά από όλα τα πράγματα.

Δεν έλαβα τίποτα από ό,τι είχα ζητήσει.

Έλαβα ότι είχα ελπίσει.

Σχεδόν χωρίς να το θέλω οι προσευχές που δεν εξέφρασα εισακούστηκαν.

Είμαι από όλους τους ανθρώπους ο πιο υπερπλήρης.

Σ’ ευχαριστώ Κύριε

(Από την αίθουσα αναμονής νοσοκομείου της Νέας Υόρκης)

Με ονομάζετε Κύριον, αλλά δεν με υπακούτε.

Με ονομάζετε φως, αλλά δεν με βλέπετε.

Με ονομάζετε οδόν, αλλά δεν με ακολουθείτε.

Με ονομάζετε ζωήν , αλλά δεν με επιθυμείτε.

Με ονομάζετε σοφίαν, αλλά δεν με συμβουλεύεσθε.

Με ονομάζετε αλήθειαν, αλλά δεν με πιστεύετε.

Με ονομάζετε παντοδύναμον, αλλά δεν με επιστεύεσθε.

Με ονομάζετε δίκαιον, αλλά δεν με φοβείσθε.

Με ονομάζετε πατέρα, αλλά δεν γίνεσθε παιδιά μου.

Με ονομάζετε σωτήρα, αλλά δεν θέλετε την σωτηρίαν σας.

Την ώρα του ΠΑΘΟΥΣ γιατί σκοτίζετε ο νους μου.

Την ώρα του ΠΕΙΡΑΣΜΟΥ γιατί παραλύει η θέληση μου.

Την ώρα του ΠΟΝΟΥ γιατί κατακαίονται τα σωθικά μου.

Την ώρα του ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΥ γιατί δεν ελέγχω τις απόψεις μου.

Την ώρα της ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ γιατί νομίζω πως χάνεται το παν.

Την ώρα του ΘΥΜΟΥ γιατί δεν ξέρω τι κάνω.

Την ώρα της ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ γιατί μπορώ να πουληθώ στο διάβολο.

Την ώρα του ΦΟΒΟΥ γιατί τα έχω χαμένα.

Την ώρα της ΧΑΡΑΣ για μπορεί να μην αντέξω το βάρος της.

Την ώρα της ΑΓΑΠΗΣ για να είναι γνήσια.

Γίνε κύριε, φωτισμός μου και αντιλήπτωρ μου, στις μεγάλες τις μοναδικές ώρες της ζωής μου. Αμήν

βόησα ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ μου πρὸς σέ τόν εὔσπλαγχνον καί πανοικτίρμονα Θεόν καί ἐπήκουσάς μου ἐξ᾿ Ἅδου κατωτάτου καί ἀνήγαγες ἐκ φθορᾶς τήν ζωήν μου Πολυέλεε. Ἥμαρτον Κύριέ μου, ἥμαρτόν σοι, μέ τήν ψυχήν καί τό σῶμα. Μέ λόγον καί ἔργον, μέ νοῦν καί διάνοιαν μέ ὅλες μου τίς αἰσθήσεις, ἑκουσίως καί ἀκουσίως, ἐν γνώσει καί ἀγνοία. Κύριε μή τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς με μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃς με. Εἰ φθαρτοῦ βασιλέως τόν θυμὸν οὐδεὶς ἐνεγκεῖν δύναται πόσῳ μᾶλλον Σοῦ τοῦ Κυρίου μου τόν θυμὸν ἐγώ ὁ ἄθλιος ὑποστήσομαι;

Εἰς τήν φιλανθρωπίαν σου καταφεύγω Πανάγαθε Κύριε, οὐκ ἔχω τι προσαγαγεῖν ἄξιον. Ἐλεημοσύνην ζητῶ μή ἀποστήσεις με τοιαύτην τιμήν, ἀλλ’ ἄνοιξον, ἄνοιξόν μου, ἄνοιξόν μου Κύριε τήν θύραν τοῦ ἐλέους σου· ἀναξίως κρούοντι μή ἀποκλείσεις εἰς ἐμέ τήν θύραν τῆς εὐσπλαγχνίας σου, τά σπλάγχνα τῶν οἰκτιρμῶν σου μή ἀποκλείσεις εἰς ἐμέ τόν ἁμαρτωλὸν καί ἀνάξιον δοῦλον σου, Πανάγαθε Δέσποτα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομοίας μου ἐξάλειψον.

Ἵλεως γενοῦ μοι Δέσποτα καί μή ἰδέτω ἡ ψυχή μου τήν ζοφεράν καί σκοτεινήν ὄψιν τῶν πονηρῶν δαιμόνων, ἀλλά παραλαβέτωσαν αὐτήν Ἄγγελοί σου φαιδροί καί φωτεινοί. Δὸς δόξαν τῷ ὀνόματί σου τῷ Ἁγίῳ καί τῇ σῇ δυνάμει ἀνάγαγέ με εἰς τό Θεῖον σου βῆμα. Ἴασαι με Κύριε ὅτι ἐταράχθη τά ὀστᾶ μου καί συνετρίβη ἡ ψυχή μου. Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου φοβοῦμαι, δειλιῶ καί τρέμω καί σκέπτομαι τί ποιήσω; Πῶς ὑπαντήσω καί ἀτενίσω σε τόν δίκαιον Κριτήν; Δέομαί σου Κύριέ μου, ἐκ βάθους ψυχῆς μου ἐλέησόν με μή παρίδῃς τό ἔργον τῶν χειρῶν σου σύ ὁ φύσει ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός. Ἐλέησόν με Κύριε, ἐλέησόν με Δέσποτα, ἐλέησόν με Ἅγιε εὔσπλαχνε Πάτερ Ἀγαθέ μή κλείσῃς εἰς ἐμέ τά φιλάνθρωπα σπλάγχνα σου.

Ἀλλ᾿ ἀπόστειλον ἀγγέλους ὅταν χωρισθῇ ἡ ἁμαρτωλή ψυχή ἐκ τοῦ ἀθλίου μου καί ῥυπαροῦ σώματος παρασταθῆναί μοι καί ἄνοιξόν μοι Κύριέ μου τήν θύραν τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας Σου καί δέξαι με ὡς τόν Πέτρον, ὡς τόν Ἄσωτον, ὡς τόν Λῃστήν, ὡς τήν πόρνην, ὡς τόν βλάστημον καί διώκτην Μέγα Παῦλον τῇ πρεσβείᾳ τῆς Παναχράντου καί Παναγίας σου Μητρός καί πάντων σου τῶν Ἁγίων, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλὸν καί ἀνάξιον δοῦλον σου. Ἀμήν.

Θεέ καί Κύριε τοῦ ἐλέους, ἐλέησον με τόν ἁμαρτωλὸν καί ἀνάξιον δοῦλον σου. Ἐννοῶ Κύριε μου τήν ἡμέραν τήν φοβερὰν καί θρηνῶ μου τάς πράξεις τάς ῥυπαράς. Πῶς ἀπολογίσωμαι τῷ ἀθανάτω Βασιλεῖ; Μέ ποία δὲ παρρησία ἀτενίσω τόν Κριτήν ὡς ὁ Ἄσωτος ἐγώ; Εὔσπλαγχνε Πάτερ, Υἱὲ Μονογενὲς, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐλέησόν με. Ἐσπλαχνίσουμε Πανάγαθε Κύριε καί γενοῦ μοι τῷ ἀναξίῳ ἐλέους ἵλεως καί μή συναπολέσῃς με τόν δυσσεβῆ καί παράνομον.

Γνωρίζω καί δέχομαι ὅτι δέν εἷμαι ἄξιος νά πατῶ τήν γῆν σου οὔτε νά σηκώσω τά μάτια μου νά βλέπω τόν οὐρανὸν καί νά ζητήσω συγχώρησιν τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν, ὅμως ἐλπίζω εἰς τό μέγα ἔλεος καί εἰς τήν ἄπειρον εὐσπλαγχνίαν σου καταφεύγω ὁ ἀσεβέστατος. Ὅτι στερέωμά μου καί καταφυγή μου εἰ σύ καί ἡ ἐλπίς μου ἐκ νεότητός μου. Ἐπὶ σέ ἐπεστηρίχθην ἀπὸ γαστρὸς ἐκ κοιλίας Μητρός μου, σύ μου εἰ σκεπαστὴς Κύριε μή ἀπορρίψῃς με εἰς καιρὸν γήρως ἐν τῷ ἐκλείπειν τήν ἰσχὺν μου μή ἐγκαταλείπῃς με.

Ὁ Θεός μου μή μακρύνῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ. Ὁ Θεός εἰς τήν βοήθειάν μου πρόσχες καί ἕως γήρως καί πρεσβείου ὁ Θεός μου μή ἐγκαταλείπῃς με. Οἴκτιρον με Κύριε τόν ἀνάξιον καί κατάπεμψόν μου τό μέγα καί πλούσιον ἔλεος ἡ πηγή τῆς φιλανθρωπίας καί δέξαι με τόν ἐμπαθῆ, συμπαθέστατέ μου Κύριε καί μή μέ ἀφήσεις νά γίνω κατάβρωμα τοῦ νοητοῦ δράκοντος. Ἀλλ᾿ ἔκτεινόν μοι τήν χεῖραν σου τήν κραταιὰν καί τόν βραχίονά σου τόν Ἰσχυρὸν καί Ὕψιστον καί σῶσον με τόν ταλαίπωρον, τόν ἁμαρτωλόν καί ἀνάξιον δοῦλόν σου τῇ πρεσβείᾳ τῆς Παναχράντου σου Μητρός καί πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.

                                                                                              Ἀρχιμανδρίτου ωαννικίου νδρουλάκη

                                                                                                                          εις Βαχόν Βιάννου διενοήθην και έγραψεν.

Θεέ Πανάγαθε καί Πανοικτίρμων Κύριε, Κύριε. Θεέ τοῦ Ἐλέους, τῆς Εὐσπλαγχνίας καί τῆς Ἀγάπης. Σῶσον τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου. Ἐλέησον πάντας τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Τῶν μισούντων καί ἀγαπώντων ἡμᾶς. Τῶν ἐλεούντων καί βοηθούντων ἡμῖν. Τῶν κατοικούντων καί παρεπιδημούν των ἐν τῇ Κώμῃ ταύτῃ. Πάντας τοὺς διαβιοῦντας ἐν τῇ Ἐπαρχία ταύτῃ, τῇ Νήσῳ καί Χώρα καί ἐν παντὶ τόπῳ τῆς Δεσποτείας Κυρίου. Χάρισε αὐτοῖς Κύριε τήν ψυχικὴν καί σωματικὴν ὑγείαν, καί συγχώρησον αὐτοῖς πᾶν πλημμέλημα ἑκούσιόν τε καί ἀκούσιον. Χάρισε αὐτοῖς πάντα τά πρός σωτηρίαν αἰτήματα καί ζωὴν τήν αἰώνιον. Καί ἐν ταῖς Ἁγίαις αὐτῶν Εὐχαῖς ἐλέησον καί ἐμέ τόν Ἁμαρτωλὸν καί ἀνάξιον δοῦλον σου. Ἀμήν.

Μνήσθητι Κύριε τῶν Μακαρίων καί ἀειμνήστων κτητόρων καί ἀνακαινιστῶν πασῶν τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Μονῶν καί Ἐκκλησιῶν καί ὑπὲρ πάντων τῶν προαναπαυσαμένων Προπατόρων, γονέων, ἀδελφῶν, ἀναδόχων φίλων καί διδασκάλων. Συγγενῶν σαρκικῶν καί πνευματικῶν. Τῶν ἐνθάδε εὐσεβῶς κειμένων καί ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξων, τῶν ἐπ’ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου κεκοιμημένων. Χάρισε αὐτοῖς τήν βασιλείαν σου, καί τήν μέθεξιν τῆς ἀπείρου καί μακαρίας ζωῆς καί συγχώρησον αὐτοῖς πᾶν πλημμέλημα ἑκούσιόν τε καί ἀκούσιον καί ἀνάπαυσον τάς ψυχάς αὐτῶν ὅπου ἐπισκοπεῖ τό φῶς τοῦ Προσώπου σου. Καί ἐλέησον καί ἐμέ τόν ἁμαρτωλὸν καί ἀνάξιον ταῖς πρεσβείαις καί ἱκεσίαις τῆς Παναγίας καί Παναχράντου σου Μητρὸς τῶν φωτοειδῶν Ἀρχαγγέλων τῶν θεοκηρύκων Ἀποστόλων Προφητῶν Ὁσίων καί Δικαίων Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν καί πάντων τῶν Ἁγίων ὡς ἀγαθὸς καί φιλάνθρωπος καί ἐλεήμων θεός. Ἀμήν.

                                                                                        Ἀρχιμανδρίτου ωαννικίου νδρουλάκη

                                                                                                                 εις Βαχόν Βιάννου διενοήθην και έγραψεν.

γιε Ἄγγελε, Σύ πού μέ παραστέκεις ἀπό τήν στιγμήν τῆς γεννήσεως μου μέχρι τῆς ὥρας ταύτης. Ὦ πιστέ φίλε, δοσμένε ἀπό τόν Οὐράνιο Πατέρα. Σέ εὐχαριστῶ, Σέ εὐχαριστῶ πολύ. Ἀπό πόσους κινδύνους μέ ἔχεις εὐεργετήσει. καί ὅμως πόσες φορές ἐγώ Σέ ἔχω πικράνει μέ τήν συμπεριφοράν μου καί Σέ ἔκαμα νά ἀποστρέψεις μέ λύπην τό πρόσωπόν σου ἀπό τάς πράξεις καί τά ἔργα μου. Ἅγιε Ἄγγελέ μου γνωρίζεις σύ καλύτερα ἀπό ἐμέ τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου, μέ τάς ὁποίας προσπαθεῖ νά μέ δελεάζει, διά νά παραβαίνω τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ἅγιε Ἄγγελε, σέ παρακαλῶ μή φεύγεις ποτέ ἀπό κοντά μου. Ὅταν κλονίζομαι, στήριζέ με· ὅταν λυποῦμαι, παρηγόρει με· ὅταν πονῶ, ἐνίσχυέ με· ὅταν κάμπτωμαι εἰς τούς πνευματικούς ἀγώνας, δίδε μου ἐνίσχυσιν καί δύναμιν, διά νά νικῶ· ὅταν λυγίζω εἰς τάς θλίψεις, ἐνθάρρυνέ με. Πορεύου πάντοτε μέτ’ ἐμοῦ, ὥστε αἰσίως, μίαν ἡμέραν, νά μέ ὁδηγήσεις καί ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Αἰωνίου Ἀρχιερέως, τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μᾶς ἐβεβαίωσεν ὅτι διά παντός βλέπεις τό Πρόσωπον Τοῦ Πατρός ἡμῶν Τοῦ ἐν οὐρανοῖς. μήν.

                                                                                                      Ἀρχιμανδρίτου ωαννικίου νδρουλάκη

                                                                                                                                   εις Βαχόν Βιάννου διενοήθην και έγραψεν.

Ευχές

Του Κυρίου δεηθώμεν

Δέσποτα πολυέλεε Κύριε, Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ο εν ψυλάς κατοικών, και ταπεινά εφορών, τω παντεφόρω σου ονόματι επίβλεψον πάσαν τη κτήσιν. Ο τα πάντα μόνω το λόγω εκ του μη όντως εδημιούργησας. Και τον άνθρωπον εν χειρί σου, χουν λαβών, επλάσας αυτόν κατ’ εικόνα σου και ομοίωσιν και έθηκας Βασιλέα πάσης Κτήσεως .

  Και λαβών μία των πλευρών αυτού έπλασας γυναίκα και έθεικας αυτώ βοηθόν κατ’ αυτόν και ευλογίσας αυτήν είπεν. Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την γην, και αμφοτέρους αυτοίς εν μέλος ανέδειξας διά της συζυγίας. Αυτός νυν Δέσποτα φιλάνθρωπε Κύριε ημών Ιησού Χριστέ επάκουσον και εμού του ταπεινού και αμαρτωλού και αναξίου δούλου σου την ώρα ταύτην, εξ αγίουωκατοικητηρίου, και από θρόνου δόξης της Βασιλείας σου.

  Και κατάπεμψεν της σης δωρεάς τα Ιάματα και την ευλογίαν σου την επουράνιον, επί τους δούλους σου (….., ……), και ευλόγησον αυτούς ως ευλόγησας τον θεράποντα σου Αβραάμ και διανοίξας την μήτραν Σάρας και Πατέρα πλήσθης εθνών πονήσας, ως τον Ισαάκ και την Ρεβέκα χαρισάμενος και τον τόκον αυτών ευλογήσας, ως τον Ιακώβ και τη Ραχήλ συνάψας και εξ αυτού τους δώδεκα Πατριάρχας αναδείξας, ως τον Ιωσήφ και την ασυνέθ συζεύξας, καραβόν παιδοποιήας αυτοίς τον Εφραίμ και τον Μανοσήν χαρισάμενος, ως τον Ζαχαρίαν και την Ελησάβετ προσδεξάμενος και μέγαν Πρόδρομον τον τόκον αυτόν αναδείξας, ως ευλογήσας τον Ιωακείμ και την Άννα και κατά σάρκα βλαστήσας την Αειπάρθενον, και ευλόγησον αυτούς κατά το μέγα έλεος σου, και παράσχου αυτούς, Σοφρωσύνην, αγάπην, ομόνοιαν, ψυχών και σωμάτων καθαρών και μίας καλητεκνίας.

  Ευτεκνίας απόλαυσιν. Ευφθρανθύναι αυτούς εν οράσει υιών και θυγατέρων, αυτούς εκ των σπλάχνων αυτών ιδείν τέκνα τέκνων, προς διαδοχήν του γένους αυτών. Ινά δοξασθή το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα σου και Ανάρχου σου Πατρός και του Παναγίου και Ζωοποιού σου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν!

  Ότι δεόμεθα και υπό του εισακούσαι Κύριον τον Θεόν, φωνής της δεήσεως ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελεήσαι ημάς.

  Επάκουσον ημών, ο Θεός, ο Σωτήρ ημών, η ελπίς πάντων των περάτων της γης και των εν θαλάσση μακράν, και ίλεως, ίλεως γενού ημίν, Δέσποτα επί ταις αμαρτίαις ημών και ελεήσαι ημάς.

  Ελέησον γαρ και φιλάνθρωπος και ελεήμον Θεός ….

ρχιμανδρίτου ωαννικίου νδρουλάκη

εις Βαχόν Βιάννου 5η Ιουλίου 2007

διενοήθην και έγραψεν.

Του Κυρίου Δεηθώμεν

Κύριε Παντοκράτωρ, Θεέ και Κύριε του Ελέους εξ αξίου κατοικητηρίου σου και από θρόνου δόξης της Βασιλείας Σου. Επάκουσον την Δέησιν εμού του Ταπεινού και Αμαρτωλού και Αναξίου Δούλου σου. Κατάπεμψον, ως δρόσος Αερικών, η καταβαίνουσα επί τα όρη Σιών, και επί την Κεφαλήν του Δούλου σου (…..) ευλογίαν ουράνιον. Εξαπόστειλον Κύριε, Κύριε επί τον Δούλον τούτον Άγγελον ειρηνικόν Φύλακα ψυχής τε και Σώματος.

Φύλαττων και Διακυβέρνων αυτόν από Ορατών και Αοράτων εχθρών. Από πάσης περιστάσεως, από φρικτού και αιφνιδίου θανάτου. Από οργής Κινδύνου και Ανάγκης, από παντός κακού. Και να κατευθύνει την σκέψην του και τα διαβήματα του εις παν έργον αγαθόν. Ότι ευλογητός εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν!

ρχιμανδρίτου ωαννικίου νδρουλάκη

εις Βαχόν Βιάννου έτος 2001

διενοήθην και έγραψεν.

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου πνεύματος Αμήν!

Αποτάσω τον Σατανά και Συντάσωμαι τω Χριστώ. Ομολογώ και διακηρύττω αυτόν ως Υιόν του Θεού είναι. Και επικαλούμαι Το όνομα Του όπως αποστείλει τον Άγγελον Του και συνοδεύει με πάσας τας ημέρας της Ζωής μου. Και κατευθύνει την σκέψη μου και τα διαβήματα μου εις παν έργον αγαθόν. Αμήν!

ρχιμανδρίτου ωαννικίου νδρουλάκη

εις Βαχόν Βιάννου διενοήθην και έγραψεν.

Ει το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν!

  Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, Αγαθέ, τας ψυχάς ημών.

Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων, διά του Σταυρού Σου, πολίτευμα

Η Βοήθεια μου παρά Κυρίου του ποιήσαντες τον ουρανόν και την γην.

Είη το Όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος.

Του Κυρίου δεηθώμεν

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, ο πραύς και ταπεινός τη καρδία καταπέμψον κατά το μέγα και πλούσιον έλεος σου, και εν ταις καρδίας ημών του Πνεύμα της ειρήνης, της πραότητας και της αγάπης, ινάψειρηνεύοντες εκ του κακίστου πάθους του θυμού μνημονεύωμεν αεί του ενδόξου και φοβερού Ονόματος σου, μετά καρδίας γαληνιώσης.

  Ιησού Χριστέ το αρνίον το άκακον, το προσφερόμενον ενώπιον του Ουρανίου Πατρός θυσία υπέρ ημών των αμαρτωλών και αχρείων δούλων σου και επάκουσον ημών Δεομένων σου εν τη ώρα ταύτη και ελευθέρωσων ημάς εκ του φοβερού θυμού και οργής.

  Διότι απολύμεθα εξ αυτή, και δεν δυνάμεθα ποτέ, να αφιεροθώμεν εις την αγάπην σου, και εις το θέλημα σου το άγειον, εν όσω υπό του Πάθους και οργής κατεχόμεθα. Ιησού ανεξίκακε Κύριε. Ο επί Σταυρού υπέρ τη Σταυροσάντωσε, προς τον ουράνιον σου Πατέρα γοερός Προσευχόμενος.

  Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ είδασι τι ποιούσι. Ποίησον και ημάς τοιούτοις ώστε να προσευχώμεθα υπέρ των επιρεαζόντων και κακοποιούντων ημάς, ινά ούτω γενώμεθα μιμηταί σου και δοξάζεται και δι ημών το Πανάγιον Όνομα σου και του Πατρός και του Παναγίου Πνεύματος νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν!

  Χαίρε η διά Αγγέλου την χαράν του κόσμου Δεξαμένη, Χαίρε η τεκούσα τον Ποιητήν σου και Κύριον. Χαίρε η αξιοθήσα Μήτηρ Θεού.

  Υπερένδοξε αειπάρθενε ευλογημένη Θεοτόκε, Προσάγαγε την ημετέραν προσευχή τω ούτω σου και Θεώ ημών και αιτήσαι ινά σώση διά σου τας ψυχάς ημών.

  Την πάσαν ελπίδα μου εις σε Ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού φύλαξον ημάς υπό την σκέπην σου. Αμήν!

ρχιμανδρίτου ωαννικίου νδρουλάκη

εις Βαχόν Βιάννου διενοήθην και έγραψεν.

Του Κυρίου δεηθώμεν

  Ο Θεός ο Άγιος ο εν αγίοις αναπαυόμενος και επί θρόνου δόξης καθεζόμενος, ο υπό Αγγέλων και ανθρώπων ανυμνούμενος και δοξαζόμενος. Επίβλεψον Κύριε, εξ Αγίον κατοικηρίου σου επί τον δούλον σου (……) και ρύσαι αυτόν από κάθε πονηρόν βουλήν, πόνον και κάθε είδους ενόχλησιν. Από κατάρα, παντός είδους ασθένεια, ζηλοφθονία, γλωσοφαγιά, καταλαλιάν, μίσος, φόβον, κακίαν, κακόν οφθαλμόν, φαρμακείαν, μαύρη μαγεία και εν γένει από όλα τα πονηρά έργα του Διαβόλου.

  Από πάσης επιρείας και συνεργείας, των κακοποιών και φθονερών ανθρώπων ως επίκουρος τω Διαβόλω γενέσθε επί του πονηρού και κακού. Ναι Κύριε, Βασιλεύ των αιώνων και Δημιουργέ του Σύμπαντος κόσμου, επάκουσον εμού του αμαρτωλού και αναξίου δούλου σου, την ώρα ταύτην.

  Δέομεν σου, βοήθησον, τον δούλον σου (…..), και δως αυτώ προσκυνείν και δοξάζει το Πανάξιον όνομα σου, πάσας τας ημέρας της ζωής του και χάρισε αυτώ ζωήν την αιώνιον. Πρεσβείας της Παναγίας ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας και πάντων των Αγίων. Αμήν!

ρχιμανδρίτου ωαννικίου νδρουλάκη

εις Βαχόν Βιάννου διενοήθην και έγραψεν.

Πνευματικές συμβουλές

1. Μην κάνετε το δάσκαλο στο σύντροφο σας. Ο καλύτερος τρόπος να τον διδάξετε, είναι να τον αγαπάτε σαν τον εαυτό σας και να τον ή σέβεσθε.

2. Ο Γάμος είναι μία διαρκής αλλά ωραία περιπέτεια, που βοηθά να ανακαλύπτουμε τον αληθινό εαυτό μας, τον ψυχικό κόσμο του συντρόφου μας και να γνωρίζουμε τον Θεό στην κατ’ οίκον Εκκλησία μας.

3. Τον σύντροφο μας τον αποδεχόμαστε όπως είναι, με τις αδυναμίες και τις ιδιοτροπίες του και όχι όπως εμείς θα θέλαμε να είναι. Η οικογένεια είναι παλαίστρα, γυμναστήριο ψυχών και προθάλαμος Παραδείσου.

4. Προσπαθήστε να καταλάβετε τον σύζυγο σας. Μην λησμονείτε ότι ο άντρας σκέφτεται με τη στεγνή λογική, ενώ η γυναίκα με το συναίσθημα και την καρδιά.

5. Μη προσπαθείτε να επιβάλλετε τη γνώμη σας και να διορθώσετε τον σύντροφο σας. Η αγάπη ζει με την αρμονία των αντιθέσεων και τη συγνώμη. Μη θυμώνετε.

6. Με την πίστη, την υπομονή και την αγάπη, αντιμετωπίζονται νικηφόρα όλες οι δυσκολίες της ζωής.

7. Ο μεγαλύτερος εχθρός της συζυγικής ζωής είναι ο εγωισμός. Δεν μας σώζει η επίθεση κατά του συντρόφου μας, αλλά η επίθεση κατά του εγωισμού μας.

8. Το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά μας, είναι να αγαπάει ο πατέρας τη μητέρα και η μητέρα τον πατέρα και να τους βλέπουν να προσεύχονται και να Εκκλησιάζονται.

9. Το μυστικό της οικογενειακής γαλήνης είναι να μπορεί κανείς να συγχωρεί, να αγαπά και να σέβεται.

10. Ο Γάμος είναι «Μυστήριο μέγα», που αρχίζει μέσα στην Εκκλησία και ανανεώνεται με την Εξομολόγηση, τη Θεία Λειτουργία και τα υπόλοιπα Μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας και Ζωντανής Πίστεώς μας.

1. Μπαίνουμε στην Εκκλησία αθόρυβα.

2. Προσκυνούμε και ασπαζόμαστε τις άγιες εικόνες με ευλάβεια.

3. Δεν στεκόμαστε στην είσοδο της Εκκλησίας και γενικά δεν εμποδίζουμε τους άλλους που έρχονται.

4. Μένουμε όρθιοι, ακίνητοι, σιωπηλοί και προσευχόμαστε.

5. Μέσα στην Εκκλησία επιτρέπεται «συζήτηση» μόνο με το Θεό. Κάθε άλλη συζήτηση είναι αμαρτία. Αν χρειαστεί κάτι, το λέμε ψιθυριστά.

6. Είμαστε απαραιτήτως όρθιοι στα εξής σημεία: “Ευλογημένη η Βασιλεία”, “Σοφία ορθοί”, Ευαγγέλιο, Χερουβικό, “Πιστεύω”, “Λάβετε φάγετε”, μέχρι και το “Άξιον εστί”, “Πάτερ ημών”, “Τα άγια τοις αγίοις”, “μετά φόβου Θεού”, Απόλυση.

7. Γονατίζουμε στο σημείο “Τα σα εκ των σων, Σοι προσφέρομεν”.

8. Στη Θεία Κοινωνία πηγαίνουμε με τη σειρά, σε απόσταση ο ένας από τον άλλο. Οι επίτροποι ας επαγρυπνούν για την τάξη.

9. Οι μεγάλοι πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα ευλάβειας, υπομονής, σιωπής, προσευχής. Τα παιδιά να δείχνουν σεβασμό στους μεγαλύτερους.

10. Και όταν τελειώσει η Θεία Λειτουργία, πρέπει να έχουμε μέσα στην Εκκλησία την ίδια ευλάβεια, γιατί η Εκκλησία είναι ο οίκος του Θεού. Δεν είναι σωστό στο τέλος να γκρεμίζουμε ότι κτίσαμε μέχρι τη στιγμή εκείνη.

Ξένο μοιράσι μήν ποθεῖς, δικό σου νά μή δώσεις, γιατί θά ἔλθει καιρός ποῦ θά τό μετανιώσεις.

Ξένο ψωμί μή φᾶς ποτέ, μήτ΄ ἀδελφοῦ μοιράσι , τῆς δούλεψής σου τό ψωμί νά φᾶς γιά νά χορτάσεις.

Μήν ἀδικήσεις ἀδελφόν γιά νά κληρονομήσεις, κατάρα κι ἀναθέματα μονάχα θά ‘ποκτίσεις.

Διάβολος στέκει δίπλα σου πάντα τό στόμα χάσκει, ἔτοιμος νά σέ καταπιεῖ , ἄν φᾶς ἀδελφοῦ τό χάκι.

Τοῦ ἀδελφοῦ σου:

Σπίτι, χωράφια καί αὐλή εναι γεμάτα φίδια, γιά νά σου φάνε τήν καρδιά ὡς τρῶς ἐσύ τά μύδια.

ν ἀδικήσεις ἀδελφόν γιά νά ‘ναι ὅλα δικά σου, ἀσθένεια θανατική θα πάρει τά παιδιά σου.

Διάλεξε ἔνα ἀπό τά δυό: Θάνατον; ἤ τόν ἀδελφόν;

Διενοήθην και ἔγραψεν.

Μηνός Ἰουλίου 7 ἔτος 2015 διενοήθην και ἔγραψεν.

Ἰερομόναχος Ἀρχιμανδρίτης Ἰωαννίκιος Ἀνδρουλάκης.