Ο Γέροντας Ιωαννίκιος είναι η ευλογία του τόπου μας. Δεν το ομολογεί εκείνος. Το ομολογούν η ασκητική του μορφή και προσωπικότητα. Η άρρητη ευωδία που ρέει άφθονη στο κελί του αλλά και έξω στην αυλή, που την απολαμβάνουν με έκπληξη και δέος οι τόσοι πιστοί που καθημερινά και καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας τον επισκέπτονται.

Το ομολογούν ο αθόρυβος και ο ασκητικός τρόπος ζωής που διάγει μέσα στη σύγχρονη και τόσο θορυβώδη κοινωνία μας.

Το ομολογούν τα αμέτρητα υπερκόσμια θαύματα που με τρόπο θαυμαστό συντελούνται ακόμα και στο εξωτερικό. Θαύματα που είναι ζωντανά μπροστά μας και τα βιώνουμε, που δεν μπορούν ούτε να διαψευσθούν, ούτε να λοιδορηθούν.

Το ομολογούν η δύναμη της αληθινής του πίστης, η βάσανος που επιβάλει το σώμα του και ο πόνος που υπομένει καρτερικά για να είναι κοντά στον Κύριο, οι αδιάλειπτες προσευχές, οι ολονυκτίες, οι αμέτρητες μετάνοιες και η αυστηρή νηστεία.

Το ομολογεί ο φωτισμένος, πατρικός, και «Προδρομικός» του λόγος, που αν και πλημμυρισμένος από λόγια του Ευαγγελίου και των Πατέρων, είναι τόσο κατανοητός και συναρπαστικός, που τον παρακολουθούμε ευλαβικά και ρουφούμε σαν σφουγγάρι το κάθε τι. Τα περισσότερα από αυτά τα ακούμε για πρώτη φορά, πράγμα που μας γεμίζει απορία και στενοχώρια.

Το ομολογεί το προορατικό του χάρισμα, που έχει γίνει αντιληπτό από πάρα πολλούς και είναι αναρίθμητες οι περιπτώσεις αυτών που τις βιώνουν, να τις ομολογούν και να τον ευγνωμονούν που τους φύλαξε από το κακό.