Τα θαύματα του Οσίου Χατζή-Ανανία

    Ο Όσιος ήταν αγιασμένος ως έμβρυο ακόμα (εκ κοιλίας μητρός του) και τα θαύματα που έκανε τόσο εν ζωή, όσο και αφού κοιμήθηκε ξεπερνούν το νου του ανθρώπου, θαύματα εξαίσια, πρωτάκουστα, σημάδια θεϊκά που συντελούν στην αλήθεια και την ενδυνάμωση της πίστης μας.
Σε ηλικία μόλις 10 μηνών, ένωσε τα δάχτυλα του όπως κάνουμε το σταυρό μας, σταύρωσε τη μητέρα του και έγινε καλά από αρρώστια που ως θανατικό είχε πέσει στο χωριό τους. Από μικρό Καλογεράκι έκανε πράγματα θαυμαστά με την προτροπή του Γέροντα του, έβαζαν το ράσο τους στη θάλασσα και αφού το σταύρωναν, ανέβαιναν πάνω και πήγαιναν στο απέναντι νησί (Κουφονήσι) που είχαν καλλιέργειες με σπαρτά.

     Ενδεικτικά σας παραθέτουμε μερικά θαύματα του Οσίου εν ζωή,  περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στο πρώτο βιβλίο και πολλά ακόμα που έκανε και κάνει μετά την κοίμηση του στα επόμενα δύο. Και τα τρία βιβλία θα τα βρείτε μέσα σε αυτή τη σελίδα. Το πρώτο εκδόθηκε υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Ιεραπύτνης και Σητείας, με μαρτυρίες κυρίως του Γέροντος Ιωαανικίου, ο ίδιος μάλιστα ανάλαβε εξολοκλήρου και τα έξοδα εκτύπωσης του.
Τα άλλα δύο, εκδόθηκαν από τον ίδιο το γέροντα ο οποίος ως μέλισσα συνέλεξε και συλλέγει ακόμα σήμερα, μαρτυρίες και γεγονότα μοναδικά. Το πρώτο με 87 και το δεύτερο με περισσότερα από 96 θαύματα, τα οποία διηγούνται οι ίδιοι που τα βίωσαν ή συγγενικά του πρόσωπα, δηλώνοντας το όνομα και την διεύθυνση τους, ακόμα και τον αριθμό του τηλεφώνου τους.
Θαύματα που ούτε να διαψευστούν μπορούν, ούτε και να λοιδορηθούν, γυναίκες που δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά ακόμα και από την Ρωσία αποκτούν τέκνα, καρκίνοι εξαφανίζονται ακόμα και επιθετικοί, βαριά τραυματίες και πάσχοντες θεραπεύονται, δαιμόνια νικιούνται και τόσα άλλα.

Μια καλόγρια που ήταν τότε στην Ιερά Μονή Καψά, ομολόγησε το πρώτο θαύμα του Χατζη-Ανανία στον Καψά όταν ήταν νεαρός και άκουγε στο όνομα Αντώνιος. Το όνομα της καλογριάς ήταν Ευσεβεία Παναγιωτάκη. Η καλόγρια περιγράφει το εν λόγω θαύμα ως εξής:

«Τον καιρό εκείνο έκτισαν ένα ασβεστοκάμινο για τις ανάγκες του Μοναστηριού. Το καμίνι καιγότανε τρία μερόνυχτα. Ο Γεροντογιάννης φώναξε τον υποτακτικό Αντώνιο.

-Αντώνιε;

-Ευλόγησον Γέροντα!

-Έβγα παιδί μου να ρίξεις μια ματιά στον τρούλο του καμινιού και προσπάθησε μήπως μπορέσεις να φέρεις μία πέτρα να δοκιμάσουμε εάν είναι ψημένο το καμίνι.

Να είναι ευλογημένο είπε ο Αντώνιος και τρέχοντας ανέβηκε στο καμίνι.

Πάνω από τον τρούλο του καμινιού, που καιγόταν τρία μερόνυχτα, ο νεαρός υποτακτικός Αντώνιος άπλωσε το χέρι του και γυμνό όπως ήταν πήρε μια καυτή πέτρα, την έχωσε στον κόρφο του και τρέχοντας την πήγε στον Γέροντα και του είπε:

– Ορίστε Γεροντα μου να δει η αγιωσύνη σου που ξέρει καλύτερα και καταλαβαίνει πιο πολύ από εμένα. Τότε ο Γεροντογιάννης τον επέπληξε αυστηρά, λέγοντάς του·

– Ε, Αντωνιό-Αντωνιό. Δεν σου φαίνεται ότι πολύ γρήγορα άρχισες να μπαίνεις πολλά μέσα; Μαζεψε το νου σου.

Την παρατήρηση αυτή του την έκαμε ο Γεροντογιάννης φοβούμενος μήπως ο σατανάς πει στο αυτί του νεαρού Αντωνίου ότι είναι κιόλας άγιος, αφού με τα γυμνά του χέρια έβαλε την καυτή πέτρα στον κόρφο του και δεν τον έκαψε και αποκτήσει έπαρση και υπερηφανευθεί, διότι σε τέτοια ηλικία κατόρθωσε ένα τέτοιο φοβερό και πρωτάκουστο θαύμα για την ανθρωπότητα.

Τόσο ο Γεροντογιάννης, όσο και ο Χατζή-Ανανίας, όσες φορές μετέβαιναν στο απέναντι από το Μοναστήρι νησί, το Κουφονήσι, αντί για βάρκα ή κάποιο άλλο πλεούμενο, χρησιμοποιούσαν το ράσο τους.

Έκαναν το σταυρό τους και μια σύντομη προσευχή, σταύρωναν τη θάλασσα με το ραβδί τους, άπλωναν το ράσο πάνω στη θάλασσα, άφοβα ανέβαιναν πάνω και ως κατάρτι είχαν την πίστη στον Θεό, ως πανιά την αδιάλειπτη προσευχή, συνοδοιπόρο την Παναγία και τον Τίμιο Πρόδρομο και Κυβερνήτη το Χριστό.

Με αυτό το θαυματουργικό και απίστευτο για τούς ανθρώπους τρόπο, οι επίγειοι αυτοί άγγελοι, πήγαιναν στο νησί και επέστρεφαν.