Όταν Αγαπάς τον Εχθρό σου, ο Χριστός Είναι Μαζί σου & δεν Φοβάσαι Τίποτα!

        Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019. Κυριακή ΙΕ’ Λουκά. Εορτή της Ορθοδοξίας: Η Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. Η Αγία Μαρκιανή η Βασίλισσα. Ο Άγιος Δημήτριος ο εν Κωνσταντινοπόλει ο Νεομάρτυρας και Οινοπώλης. Ευαγγελικά Περικοπή Κατά Λουκά ιθ΄1-10, ο Ιησούς και ο Ζακχαίος. Απόστολος, Επιστολή Αποστόλου Παύλου  Προς Εβραίους, ζ΄ 26-28, η ιεροσύνη κατά την τάξη Μελχισεδέκ.

 

Το Κήρυγμα

 «Τοιούτος ημίν έπρεπεν αρχιερεύς….».

(Πράγματι, τέτοιος αρχιερέας μας έπρεπε…)

 

            Αγαπητοί μου αδελφοί.

Σήμερα η Αγία μας Εκκλησία τιμά και εορτάζει τη μνήμη του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Το αποστολικό ανάγνωσμα, αναφέρεται στο Χριστό, είναι πολύ ταιριαστό και για τον άγιο Ιωάννη. Όπως ο Κύριος, έτσι και ο Ιερός Χρυσόστομος ήταν «όσιος, άκακος, αμίαντος». Όλη του η ζωή, όλα του τα έργα, ακόμα και τα συγγράμματά του αποπνέουν ένα άρωμα και μια οσιότητα.

 

 

            Ο άγιος που εορτάζουμε σήμερα ήταν άνθρωπος ασκήσεως και προσευχής. Πολλής και θερμής προσευχής. Γι’ αυτό και γράφει: «Όταν μιλάω για την προσευχή, μην νομίζεις πως προσευχή είναι τα λόγια. Η προσευχή είναι πόθος προς το Θεό, αγάπη ανέκφραστη που επιτελείται με την ενέργεια της θείας χάριτος. Αυτή την προσευχή δέχεται ο Θεός. Είναι ουράνια τροφή που χορταίνει την ψυχή. Και όποιος γευθεί αυτή την τροφή έχει κερδίσει τον αιώνιο πόθο που καίει την καρδιά του σαν ορμητική φωτιά. Προσευχόμενος, λοιπόν, με τρόπο υποδειγματικό, στόλιζε τον εαυτό σου με επιείκεια και ταπεινότητα, λάμπρυνέ τον με το φώς της δικαιοσύνης, με τα αγαθά έργα. Στόλιζέ τον με την πίστη και τη μακροθυμία». 

            Πρώτα ο ίδιος ο άγιος εφάρμοζε αυτά που κήρυττε και μετά τα έλεγε και στα κηρύγματα του. Πάρα πολλούς κινδύνους είχε αντικρίσει. Γνώριζε τη μανία των εχθρών του Χριστού, τη βία των κακών αρχόντων, την αποκρουστική δολιότητα των συκοφαντών.

 

 

            Αυτά τα έβλεπε όλα ο άγιος Πατέρας, όπως και πολλά άλλα. Κατανοούσε πολύ καθαρά της εχθρότητα και τον πόλεμο που είχαν κηρύξει ακόμη και μέσα από την Εκκλησία εναντίον του. Γι’ αυτό και ο ίδιος χαρακτηριστικά γράφει σε μια επιστολή του: «Πλέω σε μια θάλασσα όπου υπάρχουν ύφαλοι και δυνατοί άνεμοι την αναταράζουν. Η νύχτα είναι χωρίς φεγγάρι. Το σκοτάδι, πυκνό και αδιαπέραστο. Κρημνοί και σκόπελοι υπάρχουν στην πορεία μας. Και όμως μέσα σ’ αυτή την επικίνδυνη αναστατωμένη θάλασσα, έχουμε την αίσθηση της ασφαλείας. Σα να βρισκόμαστε σε λιμάνι».

            Εδώ βλέπουμε τον άγιο, μέσα στην άγρια αυτή πολεμική που του κάνουν οι εχθροί του, δεν απελπίζεται, στέκεται βράχος ακλόνητος στο ιερό καθήκον του. Φλογερός αγωνιστής για τη δόξα του θεού. Και να πως το εκφράζει: «Πες μου τι έχουμε να φοβηθούμε; Ζωή για μένα είναι ο Χριστός. Μα κι αν πεθάνω κέρδος θα έχω. Μήπως φοβόμαστε την εξορία; Στον Κύριο ανήκει όλη η γη κι ότι είναι επάνω της. Αλλά μήπως φοβόμαστε τη δήμευση της περιουσίας; Τίποτα δεν φέραμε στον κόσμο, κι ούτε να πάρουμε τίποτα μπορούμε. Δεν φοβούμαι τη φτώχεια. Δεν επιθυμώ τα πλούτη. Δεν φοβούμαι το θάνατο… Γι’ αυτό και τώρα σας παρακαλώ και  υπενθυμίζω στην αγάπη σας να έχετε θάρρος. Ο Χριστός είναι μαζί μου. Ποιόν έχω να φοβηθώ;»

 

 

            Αγαπητοί μου αδελφοί.

Όλα αυτά φαίνονται περισσότερο χαρακτηριστικά από την ηρωική στάση του απέναντι στους εχθρούς του. Αυτά που μας άφησε δηλαδή στα κείμενα για το θέμα αυτό, είναι από τα πιο καταπληκτικά. Και ορίστε κάτι από αυτά: «Αγάπα τον εχθρό σου. Αυτό θα ωφελήσει όχι εκείνον αλλά εσένα. Γιατί θα σε κάνει όμοιο με τον Θεό. Εκείνος από την αγάπη σου, αν δεν θέλει δεν κερδίζει τίποτα σπουδαίο. Ενώ εσύ αγαπώντας τον, γίνεσαι όμοιος με τον Θεό! Βλέπεις ότι δεν ωφελείς εκείνον, αλλά τον εαυτό σου; Εσύ λαμβάνεις το έπαθλο. Όχι εκείνος». «Ώστε λοιπόν, το ότι είναι ο άλλος κακός, που προβάλλουμε σαν αιτία για να μην τον αγαπάμε, αυτό ακριβώς είναι αιτία για να τον αγαπάμε….».   Αμήν!

Π.Ε.Ρ.