Η οργή και ο θυμός κάνουν θηρίο τον άνθρωπο
Κάθε Δευτέρα θα παρουσιάζουμε το Κήρυγμα (το Λόγο του Αποστόλου) της προηγούμενης Κυριακής. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τα λόγια που αναφέρονται στον Απόστολο και στο ιερό Ευαγγέλιο, καθώς δεν είναι τίποτα άλλο από τα λόγια του ίδιου του Θεού, που αν και γράφηκαν εκατοντάδες χρόνια πριν, είναι πάντα τόσο επίκαιρα και ο μονόδρομος που οφείλει να διαβεί ο κάθε ευσεβής Ορθόδοξος Χριστιανός.
Σήμερα ο Λόγο της Κυριακής (17-12-2017) ΙΑ΄ Λουκά, Απόστολος προς Κολασσαείς γ΄ 4-11, στίχοι από την Επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους κατοίκους της πόλης των Κολοσσών, μιας πόλης της Φρυγίας . Ευαγγέλιο Λουκ. ιδ 16-24 η Παραβολή του Μεγάλου Δείπνου.
Το Κήρυγμα
«Απόθεσθε και υμείς τα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματος υμών….»
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Στη σημερινή αποστολική περικοπή ο Απόστολος Παύλος κάνει λόγο για ορισμένες κακίες, που πρέπει ο κάθε χριστιανός να τις πολεμήσει. Γράφει, πετάξτε από πάνω σας την οργή και το θυμό που κάνει αγνώριστο τον άνθρωπο.
Η πιο επιτυχής παρομοίωση του οργισμένου και θυμώδους ανθρώπου είναι με το θηρίο. Άλλωστε οι φράσεις «έγινα θηρίο» ή «σαν το θηρίο κάνεις», είναι πολύ συνηθισμένες σε τέτοιες περιπτώσεις οργής και θυμού. Ως ένα θηρίο παρουσιάζεται λοιπόν η οργή. Δεν ησυχάζει ποτέ. Γυρεύει αφορμή για να εκδηλωθεί, να υψώσει την άγρια χαίτη του, να αλλοιώσει την όψη του, να προκαλέσει φόβο και πανικό. Είναι τόσο άγριο το θηρίο αυτό, ώστε συχνά εξέρχεται, κινείται ελεύθερα και με μανία επιδίδεται στο ολέθριο έργο του.
Πολλές φορές αυτό το θηρίο κάνει την εμφάνισή του και μέσα στα σπίτια μας, στη δουλειά μας, στις πόλεις ακόμη και στα χωριά μας! Η εικόνα του οργισμένου ανθρώπου είναι πολύ φοβερή. Το πρόσωπο του είναι πολύ άγριο, αποτρόπαιο, που προκαλεί φρίκη. Τα μάτια του θολωμένα, το βλέμμα του άγριο, τα χείλη του αφρισμένα.
Ο Μ. Βασίλειος, βαθύς ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής, μας δίνει μερικές συμπληρωματικές εικόνες του οργισμένου ανθρώπου. «Η οργή, αλλοιώνει το χρώμα του προσώπου, επιταχύνει τους παλμούς της καρδιάς, ενώνει τις σειρές των δοντιών μας, ώστε να τρίζουν απειλητικά, αφανίζει σαν κρυφή φωτιά που υποβόσκει και κατατρώει την πολύτιμη ψυχή μας».
Έτσι λοιπόν, όταν το κύμα του θυμού ξεχύνεται από μέσα μας, πυρπολεί το λογικό μας, κατακαίει τις καλές δυνάμεις μας, δημιουργεί συμφορές τρομερές. Γι’ αυτό επιβάλλεται να καταβληθεί κάθε προσπάθεια από όλους μας να νεκρωθεί αυτή η αμαρτία. Το θηρίο είναι ανάγκη να δαμαστεί. Και το σπουδαιότερο είναι να γίνουμε εμείς οι θηριοδαμαστές του.
Αυτό το έργο είναι δύσκολο, μακροχρόνιο και επίπονο. Δεν δαμάζεται εύκολα ο θυμός. Χρειάζεται συνεχείς αγώνας για να απονεκρωθεί το πάθος, να απαλλαγεί η ψυχή από τον απαίσιο τύραννο της οργής.
Όπως ένας θηριοδαμαστής, προκειμένου να δαμάσει ένα άγριο θηρίο, σκέφτεται ένα σχέδιο, έτσι οφείλουμε και εμείς να κάνουμε για να απαλλαγούμε από το θυμό. Κατ’ αρχάς ας φροντίσουμε να ισχυροποιήσουμε τη θέληση μας, αφού παιδί της αδύνατης θέλησης είναι ο θυμός. Κατόπιν ας προχωρήσουμε στον περιορισμό του εγωισμού μας. Την ώρα που το θηρίο της οργής ορθώνεται αδάμαστο και πανίσχυρο, τότε που μας τροφοδοτεί με της τίγρης την οργή και του λιονταριού τη δύναμη, τότε ας προσγειωνόμαστε στην ανθρώπινη αδυναμία.
Άνθρωποι με αδυναμίες είμαστε όλοι. Μικρά πράγματα είναι οι περισσότερες αιτίες που μας κάνουν εύφλεκτη ύλη, έτοιμη στην παραμικρή σπίθα να ανάψει. Σ’ εκείνους που μας έθιξαν και μας στενοχώρησαν ας μην αντιτάξουμε τους κεραυνούς και τα αστροπελέκια μας, τη σφιγμένη γροθιά μας, τα γεμάτα δηλητήριο λόγια μας, την καυτερή λάβα της καρδιάς μας. Δηλαδή, ως Χριστιανοί και ως πιστοί μαθητές Εκείνου που είπε «μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία»,(Ματθ. Ια’ 29). Η συμπόνια, η καλοσύνη και η αγάπη είναι τα ισχυρότερα και τα αποτελεσματικότερα φάρμακα που εξουδετερώνουν το καρκίνωμα της οργής. Εφ’ όσον ο θυμός είναι «βασικό σύμπτωμα ελλείψεως αγάπης», το θηρίο θα εξαφανιστεί με την αγάπη και το τον Θεό της αγάπης.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Πρέπει να παρακαλούμε θερμά τον Σωτήρα και Κύριο μας Ιησού Χριστό λέγοντας συνεχώς μέχρι να λυτρωθούμε από τον θυμό και τα πάθη μας: « Κύριε ρύσαι με από θυμού και αξυχολίας και δώρισαι μοι πραότητα και μακροθυμίαν». Αμήν!
Διενοήθην και έγραψεν
π.Ε.Ρ.