Ένας Μύθος Απόδειξη, πως ο Θεός Προνοεί και Ενδιαφέρεται για Εμάς
Από τον παρακάτω μύθο, όπως και από τις Παραβολές του Κυρίου, οδηγούμαστε σε διαπιστώσεις, συμπεράσματα, πορίσματα για την πραγματική, την αληθινή ζωή που μας χάρισε η θεία πρόνοια Του, αλλά και την ανάγκη να ακολουθήσουμε τον λόγο Του, ως μονόδρομο ελπίδας, παρηγοριάς και ανάστασης.
«Εμβλέψατε… Καταμάθετε»
Δηλ.: (Παρατηρήστε… Μάθετε-Γνωρίστε)
Ο μύθος μας λέει, πως κάποτε ένας μοναχός, ένας ληστής, ένας ζωγράφος, ένας φιλάργυρος και ένας σοφός, κυνηγημένοι από μια ξαφνική καταιγίδα τρέχοντας ανακάλυψαν και κατέφυγαν σ’ ένα σπάνιο και μεγαλόπρεπο σπήλαιο.
Ο Μοναχός φώναξε με θαυμασμό: Τι καταπληκτικό ερημητήριο.
Ο ληστής: Πραγματικά υπέροχο καταφύγιο.
Ο ζωγράφος: Υπέροχος πίνακας για την τέχνη μου.
Ο φιλάργυρος: Καταπληκτικός κρυψώνας για να ασφαλίσω τους θησαυρούς μου.
Ο σοφός, δεν είπε τίποτα. Έμεινε άφωνος να θαυμάζει.
Πόσο αλήθεια σπανίζει ο θαυμασμός, η έκσταση από τη ζωή μας! Η χρησιμοθηρική εποχή, μας στέρησε τη χαρά του θαυμασμού. Δεν μας αφήνει να απολαύσουμε και να διδαχθούμε από τις φυσικές ομορφιές της θεϊκής σοφίας. Μετράει και αξιολογεί το καθετί με τον πήχη του συμφέροντος. Βρίσκεται ο σύγχρονος άνθρωπος στο δάσος. Δεν το θαυμάζει. Δεν το απολαμβάνει. Το βλέπει χωρίς καν να το παρατηρεί. Ή το παρατηρεί χωρίς να το βλέπει, να σκέπτεται, να φιλοσοφεί, να θαυμάζει, να διδάσκεται. Ανίκανος να αφουγκραστεί τη φύση του δάσους, να το εξερευνήσει και να το ζήσει, σκέπτεται ίσως την «αξιοποίηση», την οικοπεδοποίηση του.
Τι κρίμα να λείπει από τον σύγχρονο υλιστικοκρατούμενο άνθρωπο το αισθητήριο του θαυμασμού, η αναγωγή από τα αισθητά στα υπεραισθητά, από τα υλικά στα υπερυλικά, στα πνευματικά, από τα δημιουργήματα στον πάνσοφο Δημιουργό. Να μην μπορεί να θαυμάζει, να εκστασιάζεται όταν συναντά τη φυσική ομορφιά και να αποδίδει δόξα και ευχαριστία στην αγαθή πρόνοια Του. Αδικεί τον εαυτό του, στερώντας του τόσες ομορφιές. Του ψαλιδίζει τα φτερά της ψυχής.
Ένα απλό παράδειγμα που χρησιμοποίησε ο ίδιος ο Χριστός, πόσα θα είχε να μας διδάξει! Μπροστά Του βρίσκονται τα ανήσυχα πλήθη. Καθισμένα πάνω στο φυσικό τάπητα της γης, περιμένουν να ακούσουν την παρήγορη φωνή του θείου Διδασκάλου. Τι τους λέει; «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας και ο πατήρ ημών ο ουράνιος τρέφει αυτά, ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών;» (Ματθ. στ΄ 26).
Αφήστε τα μεγάλα και τα θαυμάσια της φύσεως. Ρίξτε μονάχα μια προσεκτική ματιά στα μικρά και απλά αυτά πουλάκια του ουρανού. Σκεφθήκατε ποιος τα φροντίζει και ενδιαφέρεται γ’ αυτά; Ποιος τους προμηθεύει την τροφή; Ποιος τους προσφέρει τις πουπουλένιες και ανάλαφρες στολές, τις προστατευτικές και πολύχρωμες, για να ζήσουν το θαύμα της δημιουργίας; Ποιος; Η τυφλή τύχη ή η αυθόρμητη φύση; Θα πρέπει να υπάρχει πολλή προκατάληψη, για να μην αντιλαμβάνεται κανείς τα αυτονόητα. Ναι αλλά για να δούμε όλα αυτά τα θαυμαστά της θείας Πρόνοιας πρέπει να «εμβλέψουμε». Να μάθουμε να παρατηρούμε, να σκεπτόμαστε και να θαυμάζουμε.
Το ίδιο μεγάλο θαύμα θα ατενίσουμε αν από τον φυσικό κόσμο στρέψουμε την προσοχή μας στο φυτικό βασίλειο. Αρκεί τη θέση της αδιαφορίας να την πάρει η φιλοσοφημένη παρατήρηση. «Καταμάθετε» συνεχίζει ο Κύριος. Παρατηρείτε προσεκτικά και σπουδάστε το μαγευτικό κόσμο των φυτών.
«Καταμάθετε» τα κρίνα του αγρού πως αυξάνει, ου κοπιά ουδέ νήθει, λέγω δε υμίν ότι ουδέ Σολομών εν πάση τη δόξη αυτού περιεβάλετο ως εν τούτων. Ει δε το χόρτον του αγρού, σήμερον όντα και αύριον εις κλίβανον βαλλόμενον, ο Θεός ούτως αμφιένουσιν ου πολλώ μάλλον υμάς ολιγόπιστοι;» (Ματθ. στ’ 28-30).
Διδάγματα ζωής, δυνάμεως και ελπίδας από τα μικρά και ταπεινά άνθη, αλλά μονάχα για εκείνους που παρατηρούν, σκέπτονται και θαυμάζουν. Τι είναι ένα άνθος, ένα λουλούδι; Και όμως η αγαθή πρόνοια του Θεού φροντίζει με περισσό ενδιαφέρον. Λοιπόν είναι ποτέ δυνατόν το ενδιαφέρον αυτό του Θεού, που «ούτως αμφιένουσι» τα άνθη, να μην περιβάλλει με στοργική αγάπη τα δημιουργήματα Του, τα προικισμένα από τον ίδιο με αθάνατη ψυχή; Γιατί επομένως, να απογοητευόμαστε από τις δυσκολίες και τα εμπόδια; Γιατί να χάνουμε το θάρρος μας μπροστά στις αντιξοότητες της ζωής; Γιατί; Δεν χρειάζονται πολλές αποδείξεις. Αρκεί να μάθουμε να βλέπουμε το καθετί με απλότητα και καθαρότητα καρδιάς. Να βλέπουμε και να θαυμάζουμε όπως ο σοφός.
Δευτέρα 4 Ιουνίου 2018
Πατήρ Ε. Ι. Ρ.