Ο Συνετός Χριστιανός δεν Εφαρμόζει Επιλεκτικά το Λόγο του Θεού

Ο Συνετός Χριστιανός δεν Εφαρμόζει Επιλεκτικά το Λόγο του Θεού

       Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018. Κυριακή ΙΓ’ Λουκά. Εορτή της Ορθοδοξίας:  Η Απόδοση της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου. Η Αγία Αικατερίνη η Μεγαλομάρτυς. Ο Άγιος Μερκούριος ο Μεγαλομάρτυρας. Ευαγγελική Περικοπή Κατά Λουκ. ιη΄ 18 – 27, ο πλούσιος άρχοντας. Απόστολος  Γαλ. γ΄ 23 – δ΄ 5.

 

Το Κήρυγμα

 « Ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου».

(Αυτά όλα τα φύλαξα από τη νεότητά μου)

 

            Αγαπητοί μου αδελφοί.

Είναι πάρα πολύ συγκινητικό και σημαντικό να παρουσιάζεται μπροστά στο Χριστό, ένας νέος και μάλιστα άρχοντας και να του λέει αλλά και να υποστηρίζει ότι «ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου». Όμως υπό έναν όρο, ότι δεν θα είναι μια πρόχειρη και επιπόλαια ομολογία, μια μαρτυρία έξω από τα πράγματα, αλλά προσεκτική και βαθιά και φωτισμένη από τη θεία αλήθεια. Δεν συνέβη όμως και το ίδιο και με το νέο του σημερινού Ευαγγελίου. Δυστυχώς, ενώ βεβαίωνε ότι όλα τα εφάρμοζε από μικρός, βρισκόταν στην ψευδαίσθηση και στην αυταπάτη. Και αυτό το βλέπουμε όταν ο Χριστός του προτείνει να φθάσει στην κορυφή, ώστε να γίνει και εκείνος σωστό, αυτός έγινε «Περίλυπος». 

 

 

            Αυτό είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Ο άνθρωπος να ζει μέσα στην ψευδαίσθηση. Έχει κάποια αρετή και νομίζει ότι κατέχει το πλήρωμα της αρετής και μπορεί να πει «μακάρι όλοι να ήταν σαν και μένα!», και το υποστηρίζουν αυτό γιατί ποτέ δεν έκλεψαν και δεν φόνευσαν. Συγχρόνως όμως μπορεί να κηλιδώνουν ονόματα συνεργατών και φίλων, να συκοφαντούν ακόμα και να διαβάλουν. Μπορεί να αφήσουν τον άρρωστο να πεθάνει, το διπλανό τους να δυστυχεί, τον άνθρωπο που έχουν στη δουλειά τους να υποφέρει.

            Αλλά πάλι, επειδή δεν πηγαίνουν και στα δικαστήρια να ψευδομαρτυρήσουν, μένουν με την απατηλή ιδέα πως είναι εντάξει απέναντι στο νόμο του Θεού. Και την ίδια στιγμή δεν έχουν δυσκολία να χρησιμοποιούν το ψέμα στη δουλειά και στο σπίτι τους.

 

 

            Διαμαρτύρονται γιατί τα παιδιά τους παίρνουν δρόμο άσχημο, δεν αναλαμβάνουν όμως την ευθύνη μιας προσωπικής τους αυτοκριτικής που θα τους αποκαλύψει τη δική τους ενοχή.

            Πολλοί νομίζουν πως είναι εντάξει στο θείο νόμο, χωρίζοντας τις θείες εντολές σε ουσιώδεις και επουσιώδεις και νομίζοντας έτσι μπορούν να προσέχουν μερικές και άλλες να τις απορρίπτουν και να τις παραβαίνουν.

            Εδώ υπάρχει μεγάλος κίνδυνος. Αλίμονο όμως!! Γιατί ο άνθρωπος κινδυνεύει να χάσει τη σωτηρία του. Να αποξενωθεί τελείως από το Χριστό. Να στερηθεί τη χάρη που αγιάζει και σώζει τον άνθρωπο, όπως συνέβη με το νέο του σημερινού Ευαγγελίου. Ένα πάθος είχε, να είναι φιλοχρήματος. Και τα έχασε όλα. «Εν σοι λείπει», του τόνισε ο ίδιος ο Χριστός.

 

 

            Ακριβώς ο ίδιος κίνδυνος υπάρχει και στον καθένα μας που νομίζει ότι είναι τέλειος επειδή αποφεύγει μερικά βαριά αμαρτήματα. Ενώ παραλείπει τόσα άλλα καθήκοντα. Ο σωστός χριστιανός γνωρίζει πόσες ελλείψεις έχει. Και για να κερδίσει τον αγώνα της αρετής στη ζωή αυτή και την αιωνιότητα, πρέπει να κατορθώσει να κερδίσει και άλλες αρετές τις οποίες θα τον βοηθήσουν. Να αυξήσεις ακόμα άλλες που τις έχει σε μικρό βαθμό. Τότε δεν μένει ήσυχος, δεν επαναπαύεται ότι δεν σκότωσε και δεν καταχράστηκε και δεν καταπάτησε την τιμή του άλλου. Άλλα αγωνίζεται συνεχώς και εντατικά για να γίνεται όλος και πιο δίκαιος, πιο έντιμος, άνθρωπος αγάπης και θυσίας.

 

 

             Έτσι λοιπόν, όχι άνθρωποι αυταπάτης και ψευδαισθήσεων, αλλά άνθρωποι, χριστιανοί, με αυτογνωσία και θέληση. Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος ο όποιος έχει αυτή την αρετή της αυτογνωσίας. Παρακολουθεί την πνευματική του πορεία, γνωρίζει τις ελλείψεις του, τα ελαττώματά του. Δεν ξεγελά τον εαυτό του ότι είναι τέλειος, επειδή προσέχει σε μερικά βασικά πράγματα. Αλλά αγωνίζεται να εφαρμόσει όλο το νόμο του Θεού, χωρίς συμβιβασμούς.

 

 

            Αγαπητοί μου αδελφοί.

Ένας τέτοιος αγώνας ούτε εύκολος είναι, ούτε μικρής διάρκειας. Είναι δύσκολος και πολυχρόνιος, χρειάζεται δύναμη «εξ ύψους». Γιατί αποβλέπει σε κάτι το μεγάλο, το υπέροχο, το ωραίο, το ανώτερο. Το να ξεριζώσει κανείς τέτοιες αδυναμίες, πάθη, κακίες και να φυτέψει αρετές, δύσκολες και μεγάλες, που ζητούν αυταπάρνηση και πνεύμα θυσίας. Πρέπει και χρειάζεται απαραιτήτως αυτός ο αγώνας για την προσωπική μας τελείωση όσο και για την ανύψωση και εξυγίανση της κοινωνίας μας και την κατάκτηση της αιωνιότητας.  Αμήν!

 

Π.Ε.Ρ.