Το Παράδειγμα του Τιμίου Προδρόμου, Οδός Σωτηρίας
Κυριακή 24 Ιουνίου 2018, το Γενέθλιον του Τιμίου Προδρόμου. Η Εκκλησία μας, εκτός από τη Γέννηση του Χριστού, μόνο δύο ανθρώπων εορτάζει τα γενέθλια, της Υπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας και του Τίμιου Προδρόμου. Ευαγγελική Περικοπή Κατά Λουκ. α΄ 1-25, 57-68, 76-80 (Αφιέρωση στο Θεόφιλο. Προαγγελία της γέννησης του Ιωάννη του Βαπτιστή. Η γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή. Η προφητεία του Ζαχαρία), Απόστολος Ρωμ. ιγ΄ 11-ιδ΄ 4.
Το Κήρυγμα
«Καὶ σύ, παιδίον, προφήτης ὑψίστου κληθήσῃ· προπορεύσῃ γαρ προ προσώπου Κυρίου ἑτοιμάσαι ὁδούς αὐτοῦ,».
Δηλαδή: (Και συ, παιδί, θα αναδειχθείς και θα ονομαστής προφήτης του Υψίστου. Διότι θα προηγηθείς από τον Θεάνθρωπο Λυτρωτή, για να προετοιμάσεις τους δρόμους του έργου Του, δηλαδή να προπαρασκευάσεις τις καρδιές των ανθρώπων για την υποδοχή Του,)
Αγαπητοί μου, αδελφοί.
Η αγία μας Εκκλησία εορτάζει σήμερα το γενέθλιο του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Μια σπάνια προφητική μορφή ο Ιωάννης. Η αρετή του απαράμιλλη, το μεγαλείο του μοναδικό.
Με πόση άνεση και ανωτερότητα θα κινείται ο ασκητής αυτός της ερήμου! Αληθινό δώρο του Θεού στους ευλαβείς γονείς του, αλλά και στους ανθρώπους της κάθε εποχής. Ήλθε για να ανοίξει τον δρόμο και να προετοιμάσει την οδό, που θα φέρει τον Λυτρωτή του κόσμου στους ανθρώπους. Συγχρόνως όμως ανοίγει τον δρόμο, που θα φέρει τους ανθρώπους κοντά στο Χριστό. Πραγματοποίησε τόσο την προφητεία του πατέρα του, όσο και την προφητεία του Ησαΐα: «ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου».
Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι υπόδειγμα και για μας. Καλεί τον καθένα μας να γίνει ένας ακούραστος οδοποιός, για να οδηγούνται οι άνθρωποι κοντά στο σωτήρα μας Χριστό. Στην εποχή που ζούμε, για να διευκολύνει τη ζωή των ανθρώπων, για να τους φέρει πιο κοντά, για να εκμηδενίσει τις αποστάσεις, χαράσσει οδούς, ανοίγει δρόμους, κατασκευάζει λεωφόρους. Κι όχι μονάχα στη γη, αλλά και σ’ αυτό το διάστημα. Τα οδικά δίκτυα έχουν γίνει το σύμβολο του σύγχρονου τεχνοκρατικού πολιτισμού.
Οι δρόμοι και ασφαλώς είναι χρήσιμοι. Μπορούν να μας βγάλουν από την κουραστική μόνωση. Να κάνουν τους ανθρώπους να νιώσουν πως έχουν κι άλλους αδελφούς πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη. Φέρνουν ακόμα κοντά μας αγαθά του πολιτισμού, τα τεχνικά μέσα, τις σύγχρονες ευκολίες. Ένας δρόμος όμως δεν ανοίγει χωρίς να ξεριζωθούν δένδρα, να σπάσουν βράχοι, να εξομαλυνθούν εδάφη, να ισοπεδωθούν υψώματα. Οι δρόμοι γίνονται με σύστημα, με κόπο, με προσπάθεια. Μονάχα οι ατραποί και τα μονοπάτια δεν χρειάζονται σχεδιασμό και μόχθο.
Ένας δρόμος χρειάζεται και σε μας σήμερα. Ο μοναδικός δρόμος ο σωτήριος, που φέρνει στην πηγή της σωτηρίας. Η προφητική φωνή ακούγεται και στη σύγχρονη έρημο της κοινωνίας μας: «Ετοιμάσετε την οδόν Κυρίου». Και είναι απαραίτητος γιατί ο σημερινός άνθρωπος έχει χαθεί στα ύποπτα μονοπάτια της αμαρτωλής ζωής. Άνοιξε δρόμους που τον απομακρύνουν από την οδό της αρετής, της αληθινής ζωής και τον φέρνουν στο χρήμα, στη χλιδή, στις απολαύσεις. Είναι «η οδός η απάγουσα εις την απώλεια».
Επιτακτική, λοιπόν, επείγουσα η ανάγκη να «ετοιμάσουμε την οδόν Κυρίου», την «απάγουσαν εις την ζωήν». Να χαράξουμε την οδό της αγάπης, της θυσίας, της ειλικρίνειας, της τελειότητας, της αγνότητας, της αγιότητας, για να βγούμε, επιτέλους, από τη ζούγκλα της εκμετάλλευσης, της σκληρότητας, της απανθρωπιάς, της απάτης.
Ο εγωισμός και σήμερα κλείνει τον δρόμο. Ο πειρασμός του χρήματος υψώνει τείχη και φυλακίζει τους ανθρώπους. Ο αισθησιασμός γεμίζει το έδαφος με τα αγκάθια της ηδυπάθειας. Τα βράχια της σκληρότητας φράσσουν το πέρασμα της αγάπης. Τα ηθικά χάσματα εμποδίζουν τον Θεό της καθαρότητας, της αγάπης, τον «πράον και ταπεινόν τη καρδία», να έλθει κοντά μας.
Ο καλός Ποιμένας των ψυχών πρέπει να ανέβει απότομα φαράγγια και απόκρημνες χαράδρες, να διαβεί λαγκαδιές, να σκαρφαλώσει σε άγριες βουνοπλαγιές, για να βρει το χαμένο πρόβατο. Πρέπει πολύ να ταλαιπωρηθεί από την αμέλεια και την αδιαφορία μας να του ανοίξουμε το δρόμο.
Πρόκειται για μια θλιβερή πραγματικότητα, η οποία όμως δεν μπορεί να παραταθεί επί πολύ. Οι άνθρωποι σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, υποφέρουν μέσα στη χλιδή και τον πλούτο. Έχουν τα πάντα και τίποτα δεν έχουν. Ακριβώς γιατί τους λείπει το ένα ή μάλλον ο Ένας, ο Ιησούς Χριστός. Αυτός που είναι η «οδός, η αλήθεια και η ζωή».
Δεν μπορούν να μείνουν άλλο μακριά από τον Σωτήρα και Λυτρωτή των ψυχών. Κουράστηκαν πια τις αφιλόξενες ερημιές της αποστασίας, στις μακρινές χώρες της ασωτίας με αποκλειστική τροφή τα ξυλοκέρατα. Αρκετά περιπλανήθηκαν στα ύποπτα μονοπάτια της αμαρτίας. Ποθούν να βρουν το δρόμο που θα τους φέρει και θα τους οδηγήσει, κοντά στον Χριστό, που θα φέρει τον Χριστό στην ψυχή τους, σε κάθε εκδήλωση της ζωής τους.
Εδώ πρέπει όμως να υπογραμμίσουμε, ότι ο δρόμος αυτός δεν ανοίγει μόνος του. Θέλει πολύ δουλειά. Να ξεριζωθούν δέντρα- πάθη τυραννικά. Να ανατιναχθούν τα βράχια της σκληρότητας. Να ισοπεδωθεί με την ταπείνωση το έδαφος της ψυχής. Να φύγουν τα κακώς κείμενα της έπαρσης, της αλαζονείας, του ατομισμού, του συμφεροντολογισμού. Χρειάζεται δυναμίτης, ο πανσθενουργός λόγος του Θεού, η δραστική και σωτήρια χάρη του Παναγίου Πνεύματος, για να σπάσει τους ογκόλιθους της κακίας. Τα βράχια της αμαρτίας για να σπάσουν χρειάζεται εκσκαφείς της μετάνοιας και της συντριβής.
Αγαπητοί μου, αδελφοί.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος με περισσή φροντίδα, με φλογερό φρόνημα, δεν έπαυσε ούτε στιγμή να εργάζεται σαν ακούραστος οδοποιός το έργο της προετοιμασίας για τον ερχομό του Σωτήρα Χριστού στις ψυχές. Είναι το κατ’ εξοχήν έργο που μπορεί να επιθυμήσει κανείς στη ζωή αυτή. Το φωτεινό και άγιο παράδειγμα του πιο μεγάλου προφήτη, του προφήτη του οποίου το εγκώμιο για την αρετή του έπλεξε ο ίδιος ο Χριστός, ας γίνει και για μας οδηγός. Να ετοιμάσουμε με επιμέλεια τον ίσιο δρόμο, που θα φέρει τους ανθρώπους κοντά στον Σωτήρα και Λυτρωτή μας. Θα φέρει τον Χριστό στους ανθρώπους. Θα Τον φέρει ένοικο μόνιμο στην ψυχή μας. Αμήν!
Π.Ν.Ε.