Ο Χριστός μας Χτυπάει την Πόρτα, το Πόμολο είναι Μόνο από Μέσα, Εμείς του Ανοίγουμε;
Η Κυριακή 6 Μαΐου, ονομάζεται η Κυριακή της Σαμαρείτιδος και η Εκκλησία μας θυμάται τη συνάντηση και τη συνομιλία που είχε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, με μία γυναίκα που συνάντησε σε ένα πηγάδι στην περιοχή της Σαμάρειας, όπως μας το διηγείται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Ευαγγελική Περικοπή Κατά Ιωάν. δ΄ 5-42, Απόστολος Πραξ. ισ΄ 19–30.
Το Κήρυγμα
«Ος αν πίη εκ του ύδατος ου εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήση εις τον αιώνα»
Δηλαδή: Εκείνος όμως που θα πιει από το νερό, το οποίο Εγώ θα του δώσω, δεν θα διψάσει ποτέ…
Αγαπητοί μου, αδελφοί.
Η συνάντηση του Κυρίου με την Σαμαρείτιδα, δεν είναι τυχαία. Έρχεται στην Συχάρ, κάθεται στο πηγάδι του Ιακώβ, για να αναζητήσει ένα χαμένο πρόβατο. Ο Θεός «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Έτσι μόλις φτάνει στο πηγάδι η Σαμαρείτιδα, της ζητάει να του δώσει νερό. Βρίσκει αφορμή να της αποκαλύψει έκτακτες θείες αλήθειες και να την οδηγήσει στη μετάνοια από τη μέχρι τώρα αμαρτωλή ζωή της.
Μήπως η Σαμαρείτιδα είναι η μοναδική περίπτωση που ο Λυτρωτής πήγε ζητώντας τον παραστρατημένο; Τι έγινε με τον Ζακχαίο; Τον καλεί ο ίδιος να κατέβει από την συκομορέα. Τι έγινε με τον τελώνη Ματθαίο; Πηγαίνει εκεί που ήταν, στο τελώνιο. Την τελευταία ώρα δεν κάλεσε και τον ληστή; Ο Σαύλος δεν πήγαινε στη Δαμασκό για να καταδιώξει τους Χριστιανούς, χωρίς να ξέρει ότι ο ίδιος διώκεται από την θεία Χάρη. Ενώ τον Αυγουστίνο μ’ ένα ρητό της Αγίας Γραφής τον ελευθερώνει από τα δεσμά της αμαρτίας.
Πόσα και πόσα είναι γνωστά και πόσα περισσότερα είναι τα άγνωστα σε μας παραδείγματα! Η θεία Χάρη καταδιώκει τον άνθρωπο και τον επισκέπτεται με μύριους τρόπους! Πόσες ψυχές έχουν να διηγηθούν και την δική τους ιστορία! Σχεδόν δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην άκουσε κάποτε το θείο κτύπο στην πόρτα της ψυχής του. «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω»! Με ένα καλό λόγο, με ένα πνευματικό βιβλίο, με ένα κήρυγμα, με μια δοκιμασία, ο Θεός καταδιώκει τον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος όμως πως αντιμετωπίζει τις θείες αυτές επισκέψεις;
Πολλοί με αδιαφορία. Οι κρούσεις του Θεού ηχούν σε «ώτα μη ακουόντων» δηλαδή σε αυτιά που δεν ακούουν. Απαθείς και αδιάφοροι αφήνουν το Μεγάλο Επισκέπτη έξω από την πόρτα της ψυχής τους, να χτυπάει, να περιμένει. Μην ξεχνάμε ότι το πόμολο της πόρτας είναι από μέσα και πρέπει ο άνθρωπος ελεύθερα, όταν ακούσει την κλήση, να ανοίξει διάπλατα τα θυρόφυλλα της καρδιάς του. Πόσα δεν είδαν και πόσα δεν άκουσαν οι Γραμματείς, οι Φαρισαίοι, οι Νομοδιδάσκαλοι; Όλα αυτά ήταν προσκλήσεις της θείας Χάριτος. Κι όμως τις απέκρουσαν. Το αποτέλεσμα; «Απώλοντο» «εν ταις αμαρτίαις αυτών».
Εμείς, πόσες προσκλήσεις του Θεού για ανάνηψη και μετάνοια δεν προσπερνάμε; Έρχεται μια θλίψη, μια δοκιμασία, ένας θάνατος, μια οικονομική στενοχώρια. Είναι οι στιγμές που ο Θεός μας επισκέπτεται και μας ζητάει να αλλάξουμε ζωή, τρόπο ζωής. Κι εμείς αφήνουμε κλειστή την πόρτα, διώχνουμε τη θεία Χάρη. Έρχεται άλλοτε ένας γνωστός και μας καλεί σε μια ευκαιρία να ακούσουμε τις αλήθειες του Ευαγγελίου. Και εύκολα του λέμε: «Άφησέ με, δεν θέλω να ακούω τέτοια πράγματα»! Και μένουμε θεληματικά μακριά από τη χαρά του Θεού.
Αγαπητοί μου, αδελφοί.
Όμως υπάρχουν και αμέτρητοι που ανοίγουν την καρδιά τους στη θεία Χάρη. Είναι οι ψυχές που δεν σκληρύνθηκαν από το κακό και την απάτη της αμαρτίας. Τέτοια ψυχή ήταν η Σαμαρείτιδα. Ανοίγει την καρδιά της. Αλλάζει ζωή. Γίνεται ιεραπόστολος και καλεί του συμπατριώτες της να γνωρίσουν τον Κύριο και Λυτρωτή. Της Ζωής και του Θανάτου. Το ίδιο συμβαίνει και με την κάθε ψυχή που δέχεται την επίσκεψη του Θεού. Πλένει με τα μυστήρια το ρύπο της αμαρτίας και γίνεται κήρυκας της νέας εν Χριστώ ζωής. Αμήν!
Π.Ν.Ε.