Η Νηστεία χωρίς την Αρετή της Συγχώρησης, είναι Υποκριτική.
Η τέταρτη Κυριακή του Τριωδίου 18/2/2018, είναι αφιερωμένη στην εκδίωξη των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο. Είναι η Κυριακή της Τυρινής ή της Τυροφάγου, η τελευταία ημέρα που τρώμε γαλακτοκομικά, ψάρια, αυγά και καθετί αρτύσιμο. Ονομάζεται επίσης και η Κυριακή της συγνώμης όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στο Ευαγγέλιο Κατά Ματθ. στ΄ 14-21. Απόστολος Ρωμ. ιγ΄ 11 – ιδ΄4.
Το Κήρυγμα
«Εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος….»
(Αν και σεις συγχωρήσετε τα αμαρτήματα που σας έκαμαν οι άλλοι, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος θα συγχωρήσει τα ιδικά σας αμαρτήματα.)
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Μας περιμένει όλους με στοργική και ανοικτή την αγκαλιά Του για να μας ξεκουράσει από το βάρος και το άγχος της καθημερινότητας. Μια προϋπόθεση μας ζητάει όμως σήμερα και μας θέτει. Πια είναι αυτή; Να συγχωρέσουμε κι εμείς πραγματικά, όσους μας έχουν κάνει κακό. Τότε κι Εκείνος θα συγχωρέσει τις αμαρτίες μας. Αυτό το διαβεβαιώνει ο Ίδιος ο Κύριος κατηγορηματικά. Θεωρεί την προϋπόθεση αυτή τόσο απαραίτητη ώστε να δηλώνει εξίσου κατηγορηματικά ότι χωρίς αυτή δεν μπορούμε να επιτύχουμε τη δική μας συγχώρεση.
Πολύ από εμάς θα θεωρούσαμε ανόητο, κάποιον που έχει χρήματα και δεν αγοράζει κάτι, οτιδήποτε είναι αυτό, παρ’ ότι του προσφέρεται σε πολύ χαμηλή τιμή, σχεδόν δωρεάν. Ακούμε πολλές φορές και βλέπουμε ανθρώπους να ασχολούνται και να επαινούν πράγματα που δεν έχουν καμία μα καμία αξία για την ψυχή μας και το συμφέρον της, και έτσι χάνουμε ένα ολόκληρο θησαυρό, την συγχώρηση των αμαρτιών μας, για να κρατήσουμε στην ψυχή μας τη μνησικακία, ένα πάθος πολύ βλαβερό. Που πολύ μας ταλαιπωρεί.
Νιώθω τόσο άσχημα και όμως δεν θέλω να τον συγχωρήσω! Λένε μερικοί. Μου έκανε τόσα και τόσα, με έβλαψε, με κατέστρεψε. Ζω στη φτώχεια εξ αιτίας του. Μου διέλυσε το σπίτι. Έκανε κακό στα παιδιά μου. Τον μισώ! Η μνησικακία του αυτή, τον κάνει να βλέπει βουνά και τις πιο μικρές αδικίες.
Μας φαίνεται πολλές φορές υπεράνθρωπο να συγχωρέσεις τον άλλο, που σου έκανε κακό. Όσο καλοί και αν είμαστε, δύσκολα διώχνουμε και ξεχνάμε την αντιπάθεια, την εχθρότητα που μας κάνει να νιώθουμε αναστάτωση. Το μίσος, η κακία, η αντιπάθεια, φωλιάζουν στις ψυχές μας σε αγαπημένα πρόσωπα και σε όχι μακρινά, αλλά κοντινά, όπως είναι γονείς και παιδιά, αδέλφια μισούνται μεταξύ τους γιατί κάτι έκανε ο ένας στον άλλο, τον έβλαψε, τον αδίκησε!
Έτσι λοιπόν, καθημερινά, δημιουργούνται τόσες και τόσες αναστατώσεις! Συγκλονίζονται σπίτια. Διαλύονται επιχειρήσεις. Κοινωνικά δράματα παρουσιάζονται. Και τα περισσότερα από αυτά είναι η αντιπάθεια, το μίσος, η κακία και η ζήλια.
Εκείνος που αδικεί τον συνάνθρωπο του, που του κάνει κακό, και τον βλάπτει, είναι πολύ ένοχος και θα δώσει λόγο εν ώρα κρίσεως στο Θεό για τις πράξεις και τα λόγια του. Κανένας δεν δίνει αμνηστία σε όποιον καταπατεί το δίκαιο του άλλου. Τον έμπορο που αδικεί το συνέταιρο του. Τον συγγενή που με τα λόγια ή την συμπεριφορά του προσβάλλει και βλάπτει λίγο ή περισσότερο. Την γειτόνισσα που πικραίνει με τα λόγια της. Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτοί. Είναι το πώς εμείς αντιμετωπίζουμε το κακό που μας κάνουν οι άλλοι. Η σωστότερα πως πρέπει να το αντιμετωπίζουμε, αν θέλουμε να πάρουμε και εμείς τη συγγνώμη από τον ουράνιο Πατέρα μας.
Θα μιλήσουμε σ’ εκείνον που μας έχει βλάψει και μας έχει αδικήσει και θα του υποδείξουμε με σεβασμό πάντα και με αγάπη το σφάλμα του. Να βάλουμε και κάποιους άλλους να του πουν ότι δε συμπεριφέρεται σωστά. Αν όμως εκείνος συνεχίζει να μας αδικεί και να μας βλάπτει, δεν πρέπει και δεν είναι σωστό μέσα μας να κυριαρχήσει το μίσος και η αντιπάθεια. Την ώρα μάλιστα που εμείς ζητάμε από το Θεό να μας συγχωρήσει από τόσα και τόσα παραπτώματα μας. Ακόμα πως λέμε κάθε μέρα και παρακαλούμε τον Θεό με την Κυριακάτικη προσευχή, «και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέτες ημών;». Ζητάμε κάτι που δεν δίνουμε. Κάτι που δεν θέλουμε να δώσουμε! Εντολή του Θεού είναι λοιπόν. «Εάν αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και ο υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος».
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Καθημερινά παραβαίνουμε το Θείο θέλημα και τις εντολές του Θεού. Συχνά ζητάμε συγχώρεση, γνωρίζουμε όμως αν ο Θεός μας την δίνει; Όταν εμείς αρνούμαστε επιμόνως να συγχωρέσουμε τον αδελφό μας. Η συγχώρεση λαμβάνετε μόνο όταν εμείς πρώτοι συγχωρέσουμε από καρδιάς τον συνάνθρωπο μας και προσευχόμαστε για αυτόν με θερμή προσευχή. Μην αφήνουμε κλειστή την θύρα του Θείου ελέους, γιατί αν παραμείνει κλειστεί τότε και η Χάρης του Θεού δεν θα έρθει ούτε σε αυτόν, αλλά ούτε και σε ‘μας! Αμήν!
Π.Ε.