Ήρθε η Ώρα για Πνευματική και Ψυχική Έγερση

       Κυριακή 10 Μαρτίου 2019. Κυριακή της Τυρινής και ανάμνηση της από του Παραδείσου Εξορίας του Πρωτόπλαστου Αδάμ. Εορτή της Ορθοδοξίας: Ο Άγιος Κοδράτος ο εν Κορίνθω και των συν αυτώ πέντε Μαρτύρων (Ανεκτός, Παύλος, Διονύσιος, Κυπριανός και Κρήσκης). Η Οσία Αναστασία η Πατρικία. Ο Άγιος Μαρκιανός ο Νεομάρτυρας.  Ευαγγελική περικοπή Κατά Ματθαίο: ς΄14-21.  Απόστολος, Επιστολή Αποστόλου Παύλου Προς Ρωμαίους ιγ΄ 11-14 & ιδ΄ 1-4.

 

 

Αποστολικό Κήρυγμα

                                                     «Ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι».                                                                         (Είναι πλέον ώρα να ξυπνήσουμε από τον ύπνο της πνευματικής ραθυμίας)

 

             Αγαπητοί μου αδελφοί.

Σήμερα ο Απόστολος Παύλος γράφει προς στους πιστούς της αρχαίας Ρώμης. Τους γράφει με το πνεύμα το οποίο πρέπει να έχουν να χαίρονται και να αγωνίζονται, αλλά και να βροντοφωνούν: «Ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι». Είναι η σημαία και το σύνθημα το οποίο πρέπει να έχουν. Αυτό το σύνθημα που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, είκοσι αιώνες τούτη την ημέρα στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Τυρινής.   

            Πόσοι όμως προσέχουν τούτο το σάλπισμα; Πόσοι του δίνουν τη σημασία που έχει; Οι περισσότεροι από εμάς, είτε δεν το γνωρίζουμε καθόλου. Είτε το προσπερνούμε. Δεν αντιλαμβανόμαστε πως η ποικίλη αμαρτία είναι ύπνος, είναι ο λήθαργος στον οποίο οι περισσότεροι ζούμε. Όχι ο ευλογημένος και ευεργετικός ύπνος, που κλείνει τα βλέφαρα και ξεκουράζει τον άνθρωπο. Αλλά ο πνευματικός ύπνος, που βυθίζει τον άνθρωπο που δεν ενδιαφέρεται για καθετί το υπεργήινο, το ουράνιο, το ωραίο και το ωφέλιμο για την ψυχή μας. Ύπνος που οδηγεί στο βούρκο και σε ότι κακό μπορεί να οδηγηθεί ο κάθε άνθρωπος που αδιαφορεί για την σωτηρία του.

 

 

            Πάλι ο Απόστολος Παύλος εξακολουθεί να σαλπίζει: «’Ωρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι». Είναι λέει ώρα να βγούμε από τον λήθαργο και τον ύπνο τον οποίο έχουμε και να σηκωθούμε! Να αποτινάξουμε την πνευματική υπνηλία και να ακούσουμε τα ξυπνητήρια της πνευματικής και της ψυχικής αυτής έγερσης.

            Και ποια είναι αυτή η φωνή την οποία την έχουμε όλοι μέσα μας και φωνάζει; Είναι η φωνή της συνειδήσεως. Είναι η Θεία φωνή! Οι τύψεις της ουράνιας αυτής φωνής, που μας υποδεικνύει το κακό και το λάθος και μας ζητάει να το πολεμήσουμε, να το διώξουμε από μέσα μας. Μας δικάζει ή μας επαινεί. «Ουκ έστιν δικαστής ούτως άγρυπνος εν ανθρώποις, οίον το ημέτερον συνειδός», μας τονίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Μάταια πολλοί προσπαθούν να παραμερίσουν τη φωνή της συνειδήσεως, να την «φιμώσουν». Δεν το πετυχαίνουν. Η Θεία φωνή ζητάει να τους ξυπνήσει από το λήθαργο της αμαρτίας και των κακών πράξεων. Θα το πραγματοποιήσει, θα το πετύχει, όταν ακούσουμε τη Θεϊκή φωνή και πορευθούμε σύμφωνα με τις προσταγές της.

 

 

            Υπάρχει και κάτι άλλο που μας αφυπνίζει, μας ταρακουνεί λίγο ή πολύ κάποιους άλλους και λέγεται λόγος του Θεού. Είναι η Αγία Γραφή. Ισχυρό ξυπνητήρι, όταν το πάρουμε στα χέρια μας και διαβάσουμε τις Θείες προσταγές. Ας πάρουμε παράδειγμα τι συνέβη στον ιερό Αυγουστίνο. Παραστρατημένος σε ιδεολογικές πλάνες, βουτηγμένος στο βούρκο της αμαρτίας, ξύπνησε, μετάνιωσε, όταν πήρε στα χέρια του την Αγία Γραφή και διάβασε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου στους Ρωμαίους: «Ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι…». Και έγινε πιστός δούλος του Ιησού Χριστού. Έγινε Επίσκοπος και Άγιος της Εκκλησίας μας.

            Ο Χριστός, χρησιμοποιεί πολλά ξυπνητήρια για να μας αφυπνίσει από τον ύπνο τον οποίο βρισκόμαστε. Μια δοκιμασία ατομική, μια αρρώστια, μια οικογενειακή θλίψη, ένας θάνατος μας συγκλονίζουν και μας ξυπνούν από αυτήν την αδιαφορία μας. Υπάρχουν ακόμα και άλλες δοκιμασίες που και αυτές μας ξυπνούν και μας αφυπνίζουν, όπως είναι: Οικονομικές, εθνικές, πόλεμοι και μας οδηγούν στην μετάνοια, στην ιερά εξομολόγηση, στην αλλαγή πορείας ζωής. Υπάρχουν πολλά ξυπνητήρια. Όμως για να μας ξυπνήσουν χρειάζεται να τα ακούσουμε και να μην τα σταματήσουμε ώστε να συνεχιστεί αυτός ο ύπνος που δεν οδηγεί και δεν ωφελεί κανένα.

 

 

            Αγαπητοί μου αδελφοί.                                                                                                            Υπάρχει και ακόμα ένα χρέος, αλλά και καθήκον ιερό που δεν παίρνει καμία αναβολή. Αυτό το καθήκον είναι να εκπληρώσουμε το χρέος της αγάπης προς τους αδελφούς μας. Να σαλπίσουμε και σ’ αυτούς το σάλπισμα της πνευματικής αφυπνίσεως. Είναι έργο κατεπείγον που μας αναθέτει ο ίδιος ο Θεός. Μπροστά σε μια τέτοια ευθύνη, όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να βρίσκονται σε εγρήγορση και αφύπνιση.  Αμήν!

 

π.Ε.Ρ.