Επί της εορτής των ονομαστηρίων του Γέροντος Ιωαννικίου

   Με λαμπρότητα πραγματοποιήθηκε η εορτή και πανήγυρης του Αγίου Ιωαννικίου του Μεγάλου, το Σάββατο 4 Νοεμβρίου στον Ιερό Ναό Αγ. Δημητρίου στον Βαχό της Βιάννου. Είναι ταυτόχρονα και η ημέρα εορτής των ονομαστηρίων του Γέροντος Ιωαννικίου Ανδρουλάκη, ο οποίος διαμένει στον Βαχό τις τελευταίες δεκαετίες  και μέχρι το 1996 ήτο ο Εφημέριος του χωριού.

   Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο της ενορίας είχε αποφασίσει και οργανώσει την Ιερά αυτή πανήγυρη ώστε να τιμήσει τον Άγιο, αλλά ιδιαίτερα και  τον Γέροντα Ιωαννίκιο για την μεγάλη προσφορά του στον τόπο τους.

     Η σημαιοστολισμένη αυλή, η ανθοστολισμένη Εκκλησία με την εικόνα του Αγίου στο κέντρο της, οι πολλοί ιερείς που συλλειτούργησαν και οι εκατοντάδες πιστοί όλων των ηλικιών από όλη την Κρήτη που συνέρευσαν, ανέδειξαν την Αγιότητα του Οσίου, καθώς και την αγάπη τους προς τον Γέροντα. Δεκάδες ήταν οι πιστοί που κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων, ενώ οι μελωδικές ψαλμωδίες των Ιεροψαλτών δημιούργησαν κλίμα κατάνυξης και ευλάβειας.

     Μετά το πέρας της Ακολουθίας τα κεράσματα στην αυλή της Εκκλησίας έδιναν και έπαιρναν. Καλιτσούνια και άλλα παραδοσιακά γλυκά, χυμοί και αναψυκτικά, ενώ οι ευχές για τον Γέροντα πλημμύριζαν την ατμόσφαιρα:

«Χρόνια Πολλά, να Χαιρόμαστε τον Γέροντα μας, ο Θεός να τον έχει καλά, και του χρόνου να τον εορτάσουμε ξανά»!  

   Όλοι μαζί κατευθύνθηκαν στο κελάκι του Γέροντα που βρίσκεται περίπου εκατό μέτρα πιο κάτω. Δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο, όμως με υπομονή πέρασαν όλοι να δουν τον Γέροντα, να ασπαστούν την δεξιά του, να του ευχηθούν για την εορτή του και να ζητήσουν την ευχή του και την ευλογία του.

   Εκείνος από το κρεβάτι του πόνου που είναι καθηλωμένος τους τελευταίους εννέα μήνες, τους υποδέχτηκε όλους με απίστευτη δύναμη και διάθεση να μιλήσει στον κάθε ένα χωριστά. Με το χαμόγελο στα χείλη τους ευχαρίστησε για τις ευχές τους και έδωσε απαντήσεις και συμβουλές σε όσους του το ζήτησαν.

   Μέχρι και εκδρομείς από τα Μάλια έφτασαν με λεωφορείο, ενώ τα κεράσματα συνεχιζόταν με γλυκές και αλμυρές γεύσεις και την τσικουδιά να τα συνοδεύει. Ο Γέροντας από τα χρόνια που ήταν μοναχός μέχρι και σήμερα, ήταν πάντα φιλόξενος και δεν άφηνε ποτέ κανέναν επισκέπτη να φύγει χωρίς πρώτα να φάει και να πει κάτι που ο ίδιος ετοίμαζε.

   Ο π. Ε.Ρ., αγαπημένο πνευματικό παιδί του Γέροντα, θα γράψει και θα εκφωνήσει τον πανηγυρικό της ημέρας και για τον Άγιο Ιωαννίκιο τον Μεγάλο θα πει:

« ΄΄Εν τη μνήμη σήμερον, τη Ιερά σου, συνελθόντες άπαντες εκδυσωπούμεν οι πιστοί, Ιωαννίκιε Όσιε, παρά Κυρίου ευρείν ημάς έλεος…΄΄

 

    Αγαπητοί Πατέρες, αγαπητοί μου αδελφοί

Εορτή και πανήγυρις σήμερα, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Ιωαννικίου του Μεγάλου εν Ολύμπω, ο οποίος υπήρξε Θεοφόρος πολίτης της ερήμου κι έζησε στον κόσμο ως εν σώματι Άγγελος, ανεδείχθη θαυματουργός μέσα από το τρίπτυχο της νηστείας, της αγρυπνίας και της αδιαλείπτου προσευχής, που μπορεί να θεωρείται η πεμπτουσία του αγώνα των Χριστιανών και δύσβατος τόπος αλλά με βεβαιότητα αποδίδει στο τέλος τον στέφανον της δόξης, την επίσκεψιν της θείας Χάριτος. Η εν κόσμο άσκηση, η αδιάκοπη και νοερά προσευχή, η κατάτηξη της σαρκός, η απαλλαγή από τα πάθη μέσα από την μετάνοια, καθιστούν εμάς τους Ορθοδόξους άξιους κοινωνούς της Δόξας του Θεού, μετουσιώνουν την φθαρτή μας ύλη σε άφθαρτη αγιότητα και καθιστούν όλους εμάς εν δυνάμει Αγίους: «πρόσχωμεν τα Άγια τοις Αγίοις..», καθώς στη Θεία Λειτουργία προσφέρονται το Άγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού όχι στους τέλειους στην αρετή, παρά σε όσους τίμια  και ειλικρινά  έναντι του Θεού αγωνίζονται να φθάσουν στην υψηλότερη πνευματική βαθμίδα. Αρκεί όμως αυτός ο έντιμος αγώνας της μετανοίας να μας ονομάσει ο Ιερός Χρυσόστομος «Αγίους»… Αυτό είναι το μεγαλείο της πίστης μας, να αποκαλούνται άγιοι όλοι οι πιστοί εφόσον κοπιάζουν πνευματικά και ποθούν διακαώς να μιμηθούν Εκείνον, τον εκουσίως Σταυρωθέντα, μας ονομάζει αν και ατελείς,  αγίους, επειδή κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων.

  Τον αγώνα αυτόν μας διδάσκει ο βίος του Οσίου Ιωαννικίου που γεννήθηκε το 741μ.Χ στην Επαρχία της Βιθυνίας κι από μικρός μορφώνονταν με τα διδάγματα της Χριστιανικής Θρησκείας. Ρωμαλέος και μεγαλόσωμος, αναδείχθηκε επίλεκτος αξιωματικός του Βασιλιά που πέρα από τη θαυμαστή μαχητικότητά του εν πολέμω, διαφύλαττε τις εντολές του Κυρίου προκαλώντας τον φθόνο του Διαβόλου με αποτέλεσμα ο πανούργος να πλέξει σε βάρος του παγίδες, ρίχνοντάς τον στην αίρεση της εικονομαχίας την οποία ωστόσο ο Όσιος απέβαλε με θαυματουργό τρόπο και κατόπιν επέμβασης ως του καρδιογνώστη Θεού, πάντοτε μέσα από την ασκητική ζωή του. Ο Όσιος ζούσε μόνιμα στην ύπαιθρο έχοντας ως στέγη του μόνο τον Ουρανό, ουδέποτε εισήλθε σε οικία ή σε σπηλιά να προστατευτεί, υπομένοντας την σκληρότητα των καιρικών φαινομένων. Εν συνεχεία έλαβε το αγγελικό Σχήμα, ενδύθηκε τον μοναχικό μανδύα κι έμεινε δεμένος με αλυσίδα μικρού μήκους περίπου επί τρία έτη, προκαλώντας και πάλι τον φθόνο του Πονηρού ο οποίος με λογισμούς οδήγησε έναν συνασκητή του Οσίου, να επιχειρήσει να τον φονεύσει με δηλητήριο στο νερό που του προσέφερε, κι αμέσως ο Άγιος άρχισε να υποφέρει. Ο Θεός όμως δεν τον εγκατέλειψε, έστειλε τον Άγιο Ευστάθιο και τον απάλλαξε από τους ανυπόφορους πόνους, προς τιμήν δε του οποίου ο Όσιος έκτισε μεγαλοπρεπή ναό. Ο Όσιος Ιωαννίκιος, εκοιμήθη αφού πρώτα κάλεσε όλους τους Χριστιανούς, μοναχούς και κληρικούς της Μονής εν Ολύμπω όπου εγκαταβίωνε στα τέλη της ζωής του, κι αφού τους ζήτησε να φυλάττουν την πίστη τους και να έχουν ομόνοια κι αγάπη, παρέδωσε την Αγία του Ψυχή στον Κύριό του. Την ώρα που αναπαύθηκε εν Χριστώ ο Μέγας Ιωαννίκιος, οι μοναχοί του Ολύμπου που είχαν ήδη συναχθεί να τον ασπασθούν και να λάβουν την ευλογία του, αντίκρισαν το εξής θείον παράδοξο: είδαν πύρινο στύλο, να προπορεύονται άγγελοι που άνοιγαν τις πύλες του Παραδείσου, και τον Άγιο να εισέρχεται και να προσκυνεί την Αγία Τριάδα.

 

  Ακολούθως θα αναφερθεί και στον Γέροντα του, λέγοντας τα εξής:

 

   Διπλή χαρά για εμάς σήμερα.. Η ανάμνηση της εορτής του Οσίου και θεοφόρου Πατρός ημών Ιωαννικίου, αλλά και η χαρά της εορτής των ονομαστηρίων του Γέροντά μας, που με θαυμαστή υπομονή και καρτερικότητα αντέχει στο κρεβάτι του πόνου, ως μια ακόμη μορφή άσκησης σε τόσες όσες έχει ήδη επιδοθεί.. Η στάση του όλο αυτό το διάστημα, ενδυναμώνει ακόμη περισσότερο όλους εμάς στην πίστη μας, με την αγαστή καρτερία, το υψηλό πνευματικό του φρόνημα, την διαρκή νηστεία και την προσευχή του, παρακαλεί διακαώς το Θεό και την Παναγία μας, να προστατεύουν εμάς, τα πνευματικά του παιδιά  αλλά και όλο τον κόσμο. Ακρογωνιαίος λίθος αυτής της οικίας, στύλος ακλόνητος, εξακολουθεί να αγκαλιάζει με θέρμη όσους προστρέχουν στην αγκαλιά του, εξακολουθεί να αγωνιά και να μάχεται όπως πάντοτε για το καλό τους, να υψώνει την ασπίδα του έναντι κάθε επιβολής κακού.

   Ο Γέροντάς μας, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του φερώνυμου Αγίου, διαχέει την πνευματική πατρική του αγάπη με μεγαλοψυχία και στοργή και παρά την σωματική του δυσχέρεια, η δύναμη της αγνής ψυχής του σηματοδοτεί και υποδεικνύει τον αγώνα στον οποίο πρέπει όλοι μας να αγωνισθούμε για να κερδίσουμε Παράδεισο που τόσο ο ίδιος λαχταρά επί γης. Η σημερινή μέρα, ως μέρα προσευχής, ας αποτελέσει καθολική ικεσία στον Κύριο, να χαρίζει υγεία και δύναμη στον Γέροντά μας, να διαφυλάττει αυτόν από πάσαν ασθένεια και να τον ενδυναμώνει στην προσευχή και στον δικό του αγώνα που εξακολουθεί μετ’ επιτάσεως. Εις έτη πολλά κι ευάρεστα στο Θεό, Γέροντα…  Χρόνια σας Πολλά, η ευχή σας να μας σκεπάζει όλους. Αμήν!»

   Την επομένη ημέρα, Κυριακή, από πολύ πρωί θα αρχίσουν να προσέρχονται στο κελάκι του Γέροντα άνθρωποι δεν μπόρεσαν να τον επισκεφτούν και να του ευχηθούν την προηγούμενη. Μέχρι αργά το απόγευμα οι επισκέπτες έφταναν συνεχώς ενώ από τους τελευταίους, έφτασαν Ρώσοι Καλόγεροι, ο Γέροντας Ραφαήλ με την συνοδεία του. Τα τηλεφωνήματα που δέχτηκε εκατοντάδες, από όλη την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό, Αυστραλία, Γερμανία, Ρωσία κ.α…..

   Μεγάλη η Χάρη του Οσίου Πατρός ημών Ιωαννικίου του Μεγάλου εν Ολύμπω!

 Γέροντα, ο Θεός το καλύτερο για εσένα!