Χριστιανισμός, η Θυσία στο Βωμό της Αγάπης!
Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018. Κυριακή Η’ Λουκά. Εορτή της Ορθοδοξίας: Ο Άγιος Μηνάς «ο εν τω Κοτυαείω» ο Μεγαλομάρτυρας. Ο Άγιος Βίκτωρ ο Μεγαλομάρτυρας. Άγιος Βικέντιος ο Διάκονος ο Ιερομάρτυρας. Ο Όσιος Θεόδωρος ο Ομολογητής και ηγούμενος Μονής Στουδίου. Ευαγγελική Περικοπή Κατά Λουκ. ι΄ 25 – 37, η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Απόστολος Β΄ Κορ. δ΄ 6 – 15.
Το Κήρυγμα
«Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σε αυτόν»
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Σε αυτήν την παραβολή ο λευίτης και ο ιερέας έδειξαν μια χαρακτηριστική αδιαφορία για τον αδελφό τους τον «πλησίον». Δυστυχώς έχουν μυριάδες οπαδούς σε κάθε εποχή και σε κάθε κοινωνική τάξη. Πλούσιοι, μα και φτωχοί, άνθρωποι που κατέχουν αξιώματα, αλλά και άνθρωποι του λαού, βλέπουν τον πόνο και τη δυστυχία των άλλων και «αντιπαρέρχονται». Στην εποχή την οποία ζούμε υπάρχουν πολύ άνθρωποι που κλείνονται στον εαυτό τους. αδιαφορούν για τον δίπλα τους. Απομονώνονται για τον πόνο ή το πρόβλημα που απασχολεί τον «πλησίον» τους.
Μπορούμε να καταλάβουμε πόσο διαφορετικά συμπεριφέρθηκε ο Σαμαρείτης της σημερινής παραβολής! Μόλις αντικρίζει μπροστά του τον μισοπεθαμένο συνάνθρωπο του, χωρίς να χάσει λεπτό τον πλησιάζει και σκύβει επάνω του. Είναι ξένος, άγνωστος αλλά και πληγωμένος και πολύ δε περισσότερο Ιουδαίος. Θα μπορούσε να τον περιφρονήσει να φύγει και να χαρεί για το πάθημα του. Ο τόπος είναι έρημος. Οι ληστές μπορεί, ίσως να βρίσκονται εκεί κοντά ή κάπου εκεί. Υπάρχει ο κίνδυνος να πάθει κι αυτός τα ίδια…
Ο Σαμαρείτης, δεν ζητάει και δεν θέλει να τον δουν οι άλλοι την ώρα της φιλανθρωπίας του, την ώρα που κάνει την καλή πράξη. Δεν θέλουν να τον επαινέσουν, να τον προβάλουν. Φυσικά, δεν θα έδινε και σε κανένα λόγο αν δεν σταματούσε να βοηθήσει, όπως οι δύο προηγούμενοι. Δεν αρκείται σε ευχές και έκφραση συμπάθειας. Ούτε υπολογίζει τους κόπους ή τον χρόνο ή την ζημιά από την καθυστέρηση των εργασιών του, ή τα έξοδα τα οποία θα έκανε. Ο Σαμαρείτης όλα αυτά τα ξεχνά. Μπροστά του είναι ο αδελφός, που πραγματικά έχει ανάγκη, έχει ανάγκη βοήθειας και αυτό κάνει. Σκύβει πονετικά επάνω του, πλένει τις πληγές πάνω του με κρασί και τις απαλύνει με λάδι, τις δένει πρόχειρα και τον μεταφέρει στο πανδοχείο, όπου και πληρώνει.
Σαμαρείτες χρειάζονται αγαπητοί μου και σήμερα, πραγματικοί όμως Σαμαρείτες όχι σαν τον λευίτη και τον ιερέα. Οι πληγωμένοι από ορατούς και αόρατους εχθρούς, είναι πάρα πολλοί. Ίσως γύρω μας ή και πολύ κοντά μας, υπάρχουν πληγωμένοι από την κακία του κόσμου ή από ποικίλες συμφορές, που καμία φορά εμείς δεν τις γνωρίζουμε και δεν πάει το μυαλό μας. Δεν υπάρχει σπίτι που να μην περνά την δικιά του δοκιμασία. Ας δείξουμε εμείς σε όλους αυτού μια αγάπη και ένα καλό λόγο, όση θέλουν να μας δείχνουν οι άλλοι στις περιπτώσεις που βρισκόμαστε σε δυσκολίες. «Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σε αυτόν», αυτό μας τονίζει ο Χριστός.
Ο νομικός ρώτησε τον Χριστό και του είπε πως θα κερδίσει την αιώνια ζωή. Και ο Χριστός τον παρέπεμψε στον άνθρωπο της αγάπης. Ο Χριστιανισμός δεν είναι μια θρησκεία όπως και οι άλλες. Δεν είναι θεωρεία. Είναι ζωή και δράση. Είναι θυσία στο βωμό της αγάπης. «Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σε αυτόν», αυτό σημαίνει να μπορέσουμε να σκεφτούμε τους άλλους όπως και τον εαυτό μας! Έτσι ώστε για να το πετύχουμε πρέπει να αποσπασθούμε από τα δεσμά μας, τις υποθέσεις μας, το συμφέρον μας. Ο θεόπνευστος λόγος κάπου αλλού τονίζει «χαίρειν μετά χαιρόντων και κλαίειν μετά κλαιόντων». Δηλαδή να ζούμε μαζί με τους άλλους. Με την σκέψη μήπως θέλουν κάτι ή έχουν ανάγκη από κάτι. Να υποφέρουμε με τον πόνο τους. πολλές φορές και αυτό δεν αρκεί. Δεν φτάνει να συγκινείσαι μέχρι δακρύων μπροστά σε μια συμφορά. Πρέπει να πλησιάσεις τον άλλο τον «πλησίον», και να προσφέρεις ότι μπορείς. Δεν είναι δυνατόν να κάνεις τα πάντα. Αλλά αυτό που μπορείς να το κάνεις μέσα από την καρδιά σου, ώστε να μαλακώσεις μερικές πληγές, να παρηγορήσεις με την παρουσία σου, να παρακινήσεις και άλλους, να προσευχηθείς.
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Η αγάπη είναι προσφορά που πάντα έχει καλό αντίκτυπο και σε μας τους ίδιους που την προσφέρουμε. Ωφελούμαστε πρώτα εμείς από τα έργα της αγάπης μας. Το έργο του καλού Σαμαρείτη, η πραγματοποίηση της θείας εντολής «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σε αυτόν», είναι έργο πραγματικά θείο. Δίνει βαθιά ικανοποίηση και γεμίζει χαρά τον άνθρωπο της αγάπης. Αμήν!
Π.Ε.Ρ.