Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης στη Μονή Καψά Σητείας
Με αφορμή την εορτή της αποτομής της Τιμίας Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου σε δύο ημέρες από σήμερα, στον οποίο είναι αφιερωμένη η Ιερά Μονή Καψά Σητείας, όπου και γίνετε μεγάλο πανηγύρι κάθε χρόνο στις 29 Αυγούστου, θα αναφερθούμε σε ένα σημαντικό γεγονός που λίγοι γνωρίζουν.
Ο Γέρων Πορφύριος το 1979, σε ηλικία 73 ετών, έφυγε από τη Αθήνα όπου για αρκετό καιρό είχε φιλοξενηθεί σε σπίτια φίλων του, και επισκέφθηκε την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καψά Σητείας. Με δεδομένο ότι η θεία πρόνοια τον είχε προικίσει με ουράνια χαρίσματα από την εφηβική του ηλικία (15-16 ετών), ιδιαίτερα με αυτό της διορατικότητας, η άφιξη του εκεί δεν ήταν καθόλου τυχαία. Όπως ο ίδιος είχε αποκαλύψει, του άρεσε πολύ η περιοχή αυτή για την ηρεμία, τη γαλήνη και τη πνευματικότητα που εκπέμπει και που σίγουρα είχε διαπιστώσει με θεία παρέμβαση πολύ πριν να την επισκεφθεί.
Ο Γέρων Πορφύριος γνώριζε… τον μεγάλο Άγιο και ιδρυτή της Μονής, τον Όσιο Ιωσήφ το Γεροντογιάννη, που με την ασκητικότητα και την αγιότητα του είχε καταστήσει τη Μονή πνευματικό παράδεισο. Έτσι, μόλις έφτασε στη Μονή και χωρίς να τον οδηγήσει κανένας, πήγε αμέσως στο σημείο που ήταν θαμμένη η σωρός του και προσκύνησε. Ο θαυματουργός και διορατικός Γεροντογιάννης, που ιπτάμενος επισκεπτόταν στις Λίμνες του Αγίου Νικολάου τον Όσιο Εφραίμ Χατζή Πατέρα, νησιά όπως την Κάρπαθο που είχε πνευματικά παιδιά, αλλά και μαζί με τον υποτακτικό του, τον Όσιο Χατζη-Ανανία, το Κουφονήσι απέναντι από τη Μονή, ήταν και παραμένει φάρος για πολλούς εκ των εκλεκτών του Θεού.
Ο Γέρων Πορφύριος αφοσιώθηκε στην πνευματική άσκηση απολαμβάνοντας τη γαλήνη της περιοχής και όσο και αν προσπαθούσε, ήταν δύσκολο να κρύψει το θείο του έρωτα για τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και τα χαρίσματα που Εκείνος τον προίκιζε. Αμέσως ξεχώρισε, η παρουσία του έγινε γρήγορα γνωστή και πολλοί πιστοί τον επισκέπτονταν για να πάρουν την ευχή του και να ζητήσουν τη βοήθεια του. Η ταπεινότητα, η αφοσίωση και η σεμνότητα του, δεν περνούσαν απαρατήρητα και ασχολίαστα από όσους τον γνώριζαν. Λάτρης της υγιεινής και λιτής διατροφής, πήγαινε τακτικά για να μαζέψει γιαλοράδικο, είδος άγριου ραδικιού της Κρήτης που με κόπο συλλέγεται και καθαρίζεται. Η γεύση του τον είχε εντυπωσιάσει και το είχε εντάξει στην καθημερινή του νηστεία.
Με την απλότητα και τη διάκριση που τον χαρακτήριζαν, υπέδειξε πως πρέπει να προχωρήσουν στην ανακομιδή των λειψάνων του Γεροντογιάννη, λέγοντας πως «ο Άγιος έχει κουραστεί και πρέπει να γίνει η ανακομιδή των λειψάνων του». Από την Ιερά Μητρόπολη του ζήτησαν να κάνει εκείνος την ανακομιδή για να τους απαντήσει πως υπάρχει ένας φωτισμένος γέροντας στην περιοχή τους και πως αυτός πρέπει να την κάνει. Μιλούσε για τον Γέροντα Αναστάσιο Χατζάκη, τον ιδρυτή του Ιερού Ησυχαστηρίου «Το Άξιον Εστί». Είχαν γνωριμία με θεία παραχώρηση… και αγάπη μεταξύ τους, ο Γέροντας Αναστάσιος μαζί με πνευματικά του παιδιά τον ευλαβούνταν και εξομολογούνταν σε εκείνον. Τελικά η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Οσίου Ιωσήφ έγινε στις 7 Μαΐου του έτους 1982, δηλαδή 108 χρόνια από την κοίμησή του, παρουσία του Γέροντα Αναστασίου.
Ο Πορφύριος που γνώριζε καλά την γύρω περιοχή, είχε υποδείξει την ανέγερση Ναού, αφιερωμένο στην Αγία και Μεγαλομάρτυρα Καλλιόπη, στο Μετόχι της Μονής «Μαρουλάς» κοντά στον οικισμό Αζάλι Σητείας. Στην περιοχή από τις Λιθίνες μέχρι τον Μακρύ Γιαλό γινόταν πολλά κακά, ατυχήματα και δυστυχήματα, τα οποία και σταμάτησαν μετά την ανέγερση του ναού. Αν και δεν έκανε μπάνιο στη θάλασσα, μιλούσε για ένα πολύ μεγάλο ψάρι, ένα ροφό, που βρισκόταν σε σπηλιά της θάλασσας κάτω ακριβώς από τη Μονή. Κάποιοι μάλιστα τον είχαν δει, ήταν τεράστιος, μα όσοι και αν επιχείρησαν να τον ψαρέψουν, ποτέ δεν τα κατάφεραν.
Δυστυχώς ο Άγιος Πορφύριος δεν θα παραμείνει στη Μονή όπως διακαώς επιθυμούσε και λίγο καιρό αργότερα θα την εγκαταλείψει ιπτάμενος. Μετά από μία πολύ σύντομη στάση που έκανε σε μοναστήρι της Νοτιοανατολικής Κρήτης, θα φτάσει στα Χανιά και θα φιλοξενηθεί από ένα πνευματικό του παιδί, τον Ιερέα Ελευθέριο Καψωμένο, Εκεί, με θεία βούληση θα γνωρίσει τον επίσης Ιερέα Γεώργιο Χιωτάκη. Οι δυο τους θα αναπτύξουν μεγάλη φιλία και αγάπη, καθώς και μία βαθιά πνευματική σχέση που με τη χάρη του Θεού και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, θα βιώσουν πολλά θαυμαστά γεγονότα μέχρι το τέλος του βίου τους.
Ο Γέρων Πορφύριος διατήρησε την επικοινωνία του με τη Μονή Καψά. Κάποια φορά ζήτησε από τον Ηγούμενο της Μονής Ιερομόναχο Μεθόδιο, να του μαζέψει και να του στείλει γιαλοράδικο που το είχε επιθυμήσει. Ο ηγούμενος του απάντησε πως την προηγούμενη ημέρα είχε πάει στο σημείο όπου το μάζευαν και πως ίσα που είχε αρχίσει να φυτρώνει. Ο Πορφύριος όμως επέμενε πολύ και έτσι ο ηγούμενος πήγε ξανά για να του κάνει το χατίρι. Όταν έφτασε στο σημείο, αυτό που αντίκρισε δεν το πίστευε ούτε ο ίδιος, υπήρχε τόσο πολύ και τρυφερό γιαλοράδικο όσο ποτέ άλλοτε.
Κανείς δεν γνωρίζει τα σχέδια του Θεού και ευλογημένο να είναι το θέλημα Του! Όμως, ποιος κάτοικος του Λασιθίου, ακόμα και ολόκληρης της Κρήτης, δεν θα ήθελε ο σύγχρονος και μεγάλος αυτός Άγιος που πέρασε από τον τόπο μας, να είχε παραμείνει στην Ιερά Μονή Καψά μέχρι τη μετάβαση του στον ουράνιο Παράδεισο.
Άγιε Πορφύριε Καυσοκαλυβίτη, Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών!