Γέροντας Ιωαννίκιος: Τρία Χρόνια Μακριά μας. Νέες Θαυμαστές Ομολογίες.
Ο ευλογημένος Γέροντας Ιωαννίκιος Ανδρουλάκης, άφησε την τελευταία του πνοή την 6η Δεκεμβρίου του 2017, στις 19:20 το απόγευμα, ανήμερα της εορτής του Αγίου Νικολάου. Πέρασαν ήδη τρία χρόνια και μέχρι σήμερα τιμάται, όπως ακριβώς προβλέπεται από την Εκκλησιαστική μας Παράδοση, η ιερή μνήμη του με την τέλεση των μνημοσύνων.
Ωστόσο, μετά την επιβολή των υγειονομικών κανόνων της Πολιτείας και της Εκκλησίας για τον περιορισμό εξάπλωσης της πανδημίας του κορονοϊού (Covid-19), η τέλεση του τριετές μνημοσύνου του δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, όπως θα επιθυμούσαν τα πνευματικά του παιδιά, αλλά και οι εκατοντάδες των πιστών που τον ευλαβούνται και πάντα με συγκίνηση συμμετέχουν. Με την λήξη όμως των περιοριστικών αυτών μέτρων θα τελέσουμε μνημόσυνο για τον Γέροντα, ώστε να συμμετέχουν όλοι όσοι θα ήθελαν και να συμπροσευχηθούν υπέρ της αναπαύσεως της ευλογημένης ψυχής του.
Ωστόσο ο Πατήρ Εμμανουήλ, το εκλεκτό τέκνο του Γέροντα Ιωαννικίου, σεβόμενος καθόλα τις οδηγίες τις εκδοθείσας Κ.Υ.Α., τέλεσε το μνημόσυνο για τα συναπαντήματα του, ταπεινά και αθόρυβα στον Ιερό Ναό του Τιμίου Σταυρού στην περιοχή του Αμιρά, την παραμονή της εκδημίας του, 5 Δεκεμβρίου ημέρα Σάββατο. Η λιτή αυτή τέλεση του μνημοσύνου είναι το ελάχιστο δείγμα ότι δεν λησμονούμε τον Γέροντα μας, τον πνευματικό Πατέρα μας, τον άνθρωπο που μας έπιασε από το χέρι και μας οδήγησε στο Ιησού Χριστό και την Εκκλησία Του.
Ο Γέροντας αγαπούσε ανεξαιρέτως όλους τους ανθρώπους, ακόμα και όταν μας επεσήμαινε το λάθος ή το σφάλμα μας, αυτό αποσκοπούσε πάντοτε στην πνευματική μας βελτίωση προς σωτηρία της ψυχής… Έτσι κι εμείς, τώρα που συμπληρώνονται τρία έτη από την εκδημία του, με μια προσευχή, ένα κομποσκοίνι, μια θύμηση και μια καρδιακή προσευχή “ο Θεός να τον αναπαύει”, αποδεικνύουμε αρκούντως την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μας σε αυτόν. Δεν θέλει κάτι άλλο από εμάς. Τώρα πρεσβεύει από τον Ουρανό για μας, μαζί με τον Άγιο Χατζη-Ανανία, που πολύ αγάπησε και αγαπούσε, τον Χριστό που επόθησε και ελάτρευσε η ψυχή του και την Μεγάλη Μάνα, την Παναγία μας όπως έλεγε. Πιστεύουμε ότι δεν θα πάψει ποτέ να μεσιτεύει για εμάς. Εξάλλου το δείχνει έμπρακτα πολλές φορές.
Θέλοντας να τιμήσουμε την Μνήμη του, για πρώτη φορά δημοσιοποιούμε την μαρτυρία που μας παραχώρησε ο κ. Εμμανουήλ Νερατζούλης, μαζί με την σύζυγο του κ. Σοφία, την 29η Ιανουαρίου 2020 στον Άγιο Νικόλαο όπου διαμένουν τα τελευταία χρόνια. Είναι και αυτοί από το χωριό Μάλλες όπως και ο Γέροντας, που ως Ηγούμενος της Μονής Εξακουστής είχε βαφτίσει την κόρη τους Αικατερίνη και ο πατέρας του, Γεώργιος Ανδρουλάκης, ήταν ο νονός της κ. Σοφίας. Ακολουθεί το σχετικό βίντεο:
Φωτογραφία από την βάφτιση της Αικατερίνης Νερατζούλη στη Μονή Εξακουστής, με τον Γέροντα Ιωαννίκιο Ανδρουλάκη στην κορυφή της παρέας.
Τέλος και μόνο προς Δόξαν Θεού, σας παρουσιάζουμε ένα επώνυμο θαυμαστό γεγονός το οποίο εγγράφως έχει ομολογηθεί στο Ηράκλειο την 12η Αύγουστος του 2019, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως ο Γέροντας Ιωαννίκιος είχε καταγράψει εκατοντάδες άλλα και που συμπεριέλαβε στα βιβλία που είχε εκδώσει. Ακολουθεί η ομολογία:
«Ονομάζομαι Εμμ. Κουτσουράκης τηλ. 6980021618. Μαζί με την σύζυγο μου Κρυστάλλη Μούστου και τον μικρό μας Γεώργιο μένουμε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ο υιός μας σε ηλικία δυόμιση ετών αντιμετώπιζε δύο πολύ σοβαρά θέματα υγείας και όπως οι γιατροί μας έλεγαν, μόνο με χειρουργικές επεμβάσεις θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν. Οι επεμβάσεις θα γινόταν ταυτόχρονα, ήταν πολύ σοβαρές, χωρίς όμως να κινδυνεύει η ίδια του η ζωή.
Μην έχοντας άλλη επιλογή κανονίσαμε να γίνει η επέμβαση. Ένα μήνα πριν, ένας οικογενειακός μας φίλος και πνευματικό παιδί του μακαριστού Γέροντα Ιωαννικίου Ανδρουλάκη, μας μίλησε για τον Γέροντα, για τον Όσιο Χατζη-Ανανία εκ Μαλλών. Μας πρότεινε επίσης να πάμε να προσκυνήσουμε την εικόνα του, το μυρίπνοο λείψανο του και να πάρουμε λαδάκι από την Ακοίμητο Κανδήλα του.
Έτσι, επισκεφτήκαμε τον Ιερέα, προσκυνήσαμε την εικόνα, το λείψανο του Οσίου και μας σταύρωσε με το λαδάκι. Φεύγοντας μας έδωσε την Ιερά Παράκληση του Οσίου για να προσευχόμαστε, εικόνες του μαζί και του Γέροντα Ιωαννικίου και λαδάκι για να σταυρώνουμε καθημερινά τον μικρό μας. Έτσι και κάναμε.
Μία ημέρα πριν το χειρουργείο και για πρώτη φορά, έβγαλα από το τσαντάκι μου τις εικόνες εκείνες και τις έδωσα στον μικρό να τις προσκυνήσει. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης υπήρξαν επιπλοκές και από την μιάμιση ώρα που μας είχαν πει πως θα διαρκούσε, χρειάστηκαν δύο ολόκληρες ώρες επιπλέον. Όλες αυτές τις ώρες η σύζυγος μου διάβαζε την Ιερά Παράκληση του Οσίου και εγώ επαναλάμβανα τα τροπάρια του Οσίου και του Γέροντα.
Τελικά όλα πήγαν καλά και μόλις αντικρίσαμε τον μικρό μας δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Όχι μόνο ήταν ευδιάθετος, αλλά το χαμόγελο του δεν είχε προηγούμενο και η ευτυχία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του. Λες και δεν είχε υποστεί όλη αυτή την ταλαιπωρία. Οι ίδιοι οι γιατροί απορούσαν και μας έλεγαν πως κάτι τέτοιο δεν έχουν αντικρίσει ξανά.
Μία ώρα μετά μου λέει: «μπαμπά δείξε μου τους παππούδες». Ξαφνιαστήκαμε, δεν ξέραμε τι ακριβώς εννοούσε και κάναμε σαν να μην το ακούσαμε. Σε λίγα λεπτά το ζητάει ξανά και δείχνει το τσαντάκι που ήταν μέσα οι εικόνες. Τις έβγαλα από το τσαντάκι μου μαζί με άλλες που είχα και άρχισα να τους τις δείχνω μία μία. Προτελευταία άφησα εκείνη του Χατζη-Ανανία που μόλις την είδε ο μικρός, την πήρε στο χέρι του, της ψιθύρισε χωρίς να ακούμε τι έλεγε, την προσκύνησε και την έβαλε στο κεφαλάκι του για αρκετή ώρα.
Αμέσως μετά ζητάει να του δώσω και τον άλλο παππού και μόλις βλέπει την εικόνα του Γέροντα Ιωαννικίου, την πήρε και άρχισε ασταμάτητα να την τρίβει και να την χαϊδεύει. Τότε τον ρώτησα, τους γνωρίζεις Γιώργο τους παππούδες, ποιοι είναι; Εκείνος απάντησε: «ήταν και οι δύο μαζί μου, μου μιλούσαν και με σταύρωναν, ο ένας (δείχνοντας τον Όσιο) κρατούσε ένα σταυρό και ο άλλος (ο Γέροντας) ένα θυμιατό».
Έκτοτε ο μικρός μας είναι μια χαρά με την υγεία του. Δεν χρειάστηκε άλλη επέμβαση που είναι ανεξήγητο ακόμα και από τους γιατρούς. Αξίζει να σημειώσουμε ότι τότε νοσηλευόταν μαζί και ένα ακόμα παιδί που θα έκανε το ίδιο χειρουργείο για 6η φορά. Ο μικρός μας κάθε βράδυ, χωρίς καμιά εξαίρεση, δεν κοιμάται αν δεν τον σταυρώσει η μητέρα του με το λαδάκι του Οσίου. Ακόμα και αν εκείνη το ξεχάσει, της το θυμίζει επιτακτικά. Περίπου έξι μήνες αργότερα τον είδαμε να κάνει μετάνοιες και να προσκυνάει τις εικόνες των παππούδων, όπως έκτοτε τους αποκαλεί, που έχει πάνω από το κρεβάτι του, κάτι για το οποίο ουδέποτε του είπαμε ή μας είδε να το κάνουμε.
Ευχαριστούμε τον φίλο που μας γνώρισε τους ευλογημένους Πατέρες. Υμνούμε και προσευχόμαστε στον Όσιο Χατζη-Ανανία και στον Γέροντα Ιωαννίκιο, τους προστάτες της οικογενείας μας και πάντα έχουμε μαζί μας το λαδάκι και τις εικόνες τους.»
Γέροντα Ιωαννίκιε φωτισμένε μας Πατέρα,
ο Θεός να αναπαύει την ψυχή σου,
η ευχή σου να σκεπάζει όλο τον κόσμο,
πρέσβευε υπέρ ημών!