Ποια η Μεγάλη Αποστολή του Κάθε Πιστού, Μπορεί να Είναι Ηγέτης;
Κυριακής 19 Ιουλίου 2020. ΣΤ Κυριακής Ματθαίου. Εορτή της Ορθοδοξίας: Η Μνήμη των Αγίων Θεοφόρων Πατέρων της εν Χαλκιδόνα Δ’ Οικουμενικής Συνόδου. Η Οσία Μακρίνα η αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου. Ο Όσιος Δίος. Ευαγγέλιο: Κατά Ματθαίο ε΄ 14-19. Το αλάτι και το φως. Ο Νόμος. Απόστολος: Επιστολή Αποστόλου Παύλου, Προς Τίτο γ΄ 8-15. Τα καλά έργα και η αντιμετώπιση των αιρετικών. Προσωπικές οδηγίες και χαιρετισμοί.
Ευαγγελικό Κήρυγμα
«Επί την λυχνίαν…».
(Επάνω στον λυχνοστάτη…)
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Ο Χριστός, ο Θεάνθρωπος και μοναδικός διδάσκαλος της ανθρωπότητας, στην σημερινή αυτή Ευαγγελική περικοπή, η οποία είναι μέρος της επί του όρους ομιλίας Του, διαγράφει τη θέση και την αποστολή των μαθητών Του και των Χριστιανών κάθε εποχής μέσα στον κόσμο. Αυτή η θέση και η αποστολή δεν είναι άλλη, παρά ηγετική.
Παρομοίασε τους μαθητές Του με το φως! «Σεις είσθε το φως του κόσμου» τους έλεγε. Πόσο η παρουσία του φωτός είναι χρήσιμη και αναγκαία για την ζωή είναι σε όλους μας γνωστό. Αλλά και πόσο τιμητική είναι η παρομοίωση των μαθητών με το φως! Οι εικόνες που ακολουθούν είναι χαρακτηριστικές και δηλωτικές της ηγετικής θέσεώς τους στον κόσμο. Παρομοιάζει τους μαθητές με πόλη, η οποία είναι κτισμένη πάνω σε ένα βουνό. Δεν μπορεί να κρυφτεί. Είναι περίβλεπτη. Από όποιο μέρος και να κοιτάζεις, την βλέπεις. Προς τα εκεί πέφτουν τα μάτια όλων. Τους παρομοιάζει ακόμη με λύχνο, το φωτιστικό μέσο της εποχής εκείνης. Για να πει ότι το λυχνάρι αφού το ανάψουν δεν το τοποθετούν, «υπό τον μόδιον» (κάτω από τον κάδο), για να σκεπάζεται και να χάνεται το φως του, αλλά το τοποθετούν «επί την λυχνίαν» επάνω στον λυχνοστάτη, σε κεντρική και εμφανή θέση, για να φωτίζει όλους, όσοι βρίσκονται μέσα στο σπίτι. Με αυτή την εικόνα και παρομοίωση ο Χριστός διέγραψε τη θέση και την αποστολή των μαθητών Του μέσα στην κοινωνία κάθε εποχής. Θέση και αποστολή φωτιστική, αναπλαστική, ευεργετική και ηγετική.
Πράγματι οι Απόστολοι αναδείχθηκαν δυνατοί και στο λόγο τους και στις πράξεις τους. Επειδή όμως δέχθηκαν και γέμισαν από το φως του Χριστού και έγιναν πλήρεις Πνεύματος Αγίου. Έγιναν φώτα για τους ανθρώπους της εποχής τους, τους ανθρώπους που βρισκόταν στο σκοτάδι της άγνοιας και της ανομίας. Φώτισαν τα πέρατα του τότε κόσμου. Άλλαξαν την πορεία των ανθρωπίνων πραγμάτων. Διαμόρφωσαν καινούργιες καταστάσεις. Πραγματικά ειρηνικοί επαναστάτες. Αναμορφωτές της οικουμένης. Πνευματικοί ηγέτες και Οικουμενικοί διδάσκαλοι. Αληθινά «φώτα του κόσμου».
Αλλά και οι άγιοι Πατέρες της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου, που η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει σήμερα και πανηγυρικά τους εορτάζει, έλαβαν φως «εκ του ανεσπέρου φωτός» και έγιναν οι ίδιοι φώτα, που λάμπρυναν και φώτισαν τον κόσμο. Δοχεία και όργανα του Αγίου Πνεύματος. Θεοφόροι πατέρες. Έγιναν πνευματικά φώτα, με τη ζωή και το λόγο τους για τους ανθρώπους της εποχής τους, αλλά και για τις μεταγενέστερες εποχές. Πολέμησαν τους αιρετικούς. Διαφύλαξαν τον λαό από την πλάνη και την αίρεση. Αγωνίστηκαν εναντίον του Μονοφυσιτισμού και διατύπωσαν την αλήθεια περί των δύο φύσεων και των δύο θελήσεων και ενεργειών εν τω προσώπω του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Δικαίως ονομάζονται: «Αστέρες πολύφωτοι του νοητού στερεώματο… Τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου, Εκκλησίας το καύχημα, οικουμένης αγλάισμα».
Αλλά και του κάθε Χριστιανού η θέση είναι ηγετική. Γιατί είναι Χριστιανός. Διότι είναι μέλος της Εκκλησίας. Μέλος του μυστικού σώματος του Χριστού, του Θεανθρώπου Κυρίου, του νικητή και εξουσιαστή των πάντων. Ως Χριστιανός γνώρισε και κατέχει την αλήθεια. Τρέφεται και αναζωογονείται με την χάρη των μυστηρίων της Εκκλησίας. Καλείται να είναι φως. Να φωτίζεται και να φωτίζει. Να είναι τοποθετημένος «επί την λυχνίαν» και όχι «υπό τον μόδιον». Δηλαδή να μην κρύβει το φως που έλαβε, αλλά να το προσφέρει και στους άλλους ανθρώπους. «Ως φωστήρες εν τω κόσμω, λόγον ζωής επέχοντες» (Φιλιπ. Β ‘ 15-16). Ως φωτεινά αστέρια, που θα κατέχουμε σταθερά τον λόγο του Ευαγγελίου, που είναι λόγος ζωής και μεταδίδει ζωή, μας θέλει το Πνεύμα το Άγιο. Χριστιανός σημαίνει ηγέτης. Επηρεάζει σωστά, πραγματικά και καλά τους άλλους και δεν θα επηρεάζεται από το κακό και από αυτούς που θέλουν και πράττουν το κακό. Χριστιανός σημαίνει άνθρωπος με χαρακτήρα, σταθερός, ακλόνητος στις αρχές του. Άνθρωπος με προσωπικότητα και όχι μια μάζα, όχλος, σκοτάδι, κοπάδι, κακία και μίσος. Θα άγει και θα οδηγεί και δεν θα άγεται. Δεν θα παρασύρεται από τα ρεύματα της εποχής του. Δεν θα επηρεάζεται από το αμαρτωλό κοσμικό φρόνημα και πνεύμα της εποχής. Καλείται να είναι αγωνιστής, που θα αγωνίζεται έστω και μόνος, που ποτέ ο Χριστιανός δεν είναι μόνος. Ο Ιερός Χρυσόστομος θα μας πει: «Ο Χριστιανός δεν θα είναι ποτέ μόνος, χιλιάδες μαζί του θα αγωνίζονται. Αλλά και μόνος ένας πιστός, γεμάτος από ζήλο και Πνεύμα Άγιο, μπορεί ολόκληρη πόλη να αλλάξει».
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Ο κάθε πιστός, ανεξάρτητα από την κοινωνική του θέση, καλείται να είναι ηγέτης. Να είναι φως και να προσφέρει φως. Φως και άλας μαζί. Να είναι ένα κεράκι μέσα στο σκοτάδι. Ένα κερί που θα είναι πάντα αναμμένο, ότι καιρός και αν το χτυπάει. Ένα κερί μέσα στο σκοτάδι. Ο καθένας μας εάν ήταν κεράκι αναμμένο, πόσο θα άλλαζε ο κόσμος, αλλά και η ζωή του! Το έχουμε σκεφτεί αυτό; Ας το σκεφτούμε αδελφοί μου, ποτέ δεν είναι αργά! Πάντα υπάρχει μια πρώτη φορά και μια αρχή για τον οποιοδήποτε άνθρωπο. Ένας φάρος, που θα είναι πάντα αναμμένος. Έτσι πρέπει να είναι ο πραγματικός Χριστιανός. Πόσοι θα έβρισκαν το δρόμο τους και το λιμάνι τους;
Πρέπει και οφείλουμε οι Χριστιανοί να συνειδητοποιήσουμε τη μεγάλη μας αποστολή. Και δεν είναι άλλη από την πίστη μας στον Χριστό. Να αισθανθούμε τη Χάρη και τις δωρεές του Θεού και να τις μεταδώσουμε και εμείς στους άλλους ανθρώπους με αγάπη και Χριστιανικό πνεύμα. Όχι με σκοταδισμό, υπερηφάνεια και υπεροψία, αλλά με φρόνημα, υπομονής, σεβασμού και έμπρακτης ανιδιοτελής αγάπης. Αμήν!
π.Ε.Ρ