Ο Χριστός Ακούει Όλους Όσους με Πίστη τον Καλούν
Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018. Κυριακή ΙΔ’ Λουκά. Εορτή της Ορθοδοξίας Ο Προφήτης Αββακούμ. Ο Όσιος Θεόφιλος ο Ερημίτης. Η Αγία Μυρώπη. Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο Διορατικός και Θαυματουργός.. Ευαγγελική Περικοπή Κατά Λουκ. ιη΄ 35 – 43, η κραυγή του τυφλού της Ιεριχούς. Απόστολος Εφεσ. σ΄ 10 – 17.
Το Κήρυγμα
«Αυτός πολλώ μάλλον έκραζε, Υιέ Δαυίδ, ελέησόν με».
(Αυτός όμως πολύ περισσότερο εκραύγαζε· “απόγονε του Δαυίδ, ελέησέ με)
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος ο οποίος είναι τυφλός, ανήμπορος, έχει σοβαρό πρόβλημα να μην φωνάζει δυνατά; Να μην παρακαλεί; Να γίνεται ενοχλητικός στους περαστικούς; Να μην αγνοεί όλους εκείνους τους περαστικούς, να τον βοηθήσου; Έχει ακούσει πάρα πολλά για τα θαύματα τα οποία πραγματοποιεί ο Χριστός καθημερινά όπου και αν βρίσκεται. Και έτσι, ο τυφλός του σημερινού Ευαγγελίου ποθεί να τον βρει, να του μιλήσει, να βρει την ευκαιρία να τον πλησιάσει ώστε να του πει το πρόβλημα του, να του ζητήσει τη θεραπεία του, τη υγεία του. Και να ο Χριστός, πηγαίνει στην Ιεριχώ εκεί όπου ο τυφλός βρίσκεται για να βγάλει τη ζητιανιά του. Αυτός ρωτάει τι γίνεται; Γιατί τόσος θόρυβος; Άλλοι τον περιφρονούν και άλλοι του λένε είναι ο Χριστός! Μόλις ακούει για το Χριστό αρχίζει να φωνάζει πιο δυνατά, από ‘τι φώναζε πριν «…Ιησού υιέ Δαυίδ, ελέησόν με». Και χάρης αυτής της υπομονής του επέτυχε αυτό που ζητούσε.
Σε αυτή τη ζωή μας χρειάζεται επιμονή και υπομονή . Χωρίς αυτήν κανένα έργο, καμία προσπάθεια δεν ευοδώνεται. Και όσο πιο σπουδαίο είναι κάποιο έργο, τόσο πιο πολλή επιμονή απαιτείτε. Οπωσδήποτε πολλά εμπόδια και δυσκολίες παρουσιάζονται στην πραγματοποίηση των καλών έργων. Και το τόσο σπουδαίο έργο της σωτηρίας μας, η συμμόρφωσή μας με το θέλημα του Θεού, ο δρόμος της αρετής απαιτεί πολλή και συστηματική και επίμονη προσπάθεια για να τα κατορθώσουμε.
Γι’ αυτό αξίζει τον κόπο, αλλά και επιβάλλεται να αναλάβουμε αυτό το έργο με ζήλο και ανυποχώρητη επιμονή. Πολύ δε περισσότερο γιατί είναι τόσα πολλά τα εμπόδια που παρουσιάζονται, εμπόδια από εμάς τους ίδιους. Τον παλαιό άνθρωπο με τις αδυναμίες και τα πάθη του. Που τόσο εύκολα κλίνει προς την «ευπερίστατον αμαρτίαν» και επιθυμεί τα αντίθετα από αυτά που ποθεί η ψυχή μας.
Εμπόδια όμως στο έργο της σωτηρίας μας παρεμβάλλουν και οι γύρω μας. Εμπαίζουν και ειρωνεύονται και όχι σπάνια διαβάλλουν, συκοφαντούν, καταδιώκουν και αδικούν τον άνθρωπο του Θεού. Τα πάντα μηχανεύονται για να τον απομακρύνουν από το δρόμο της αρετής. Κάποτε κι αυτοί οι οικείοι κάνουν το ίδιο. Ακόμα και η κοινωνία με τους πολυάριθμους δελεαστικούς πειρασμούς της, και ο ίδιος ο Διάβολος με το συνεχή, αμείλικτο και λυσσώδη πόλεμό του κάνουν το καθετί για να δημιουργούν συνεχώς πολλά και μεγάλα εμπόδια για την σωτηρία μας.
Μπροστά σε αυτά τι θα κάνουμε; Θα πτοηθούμε, θα χάσουμε το θάρρος μας, θα κυριευθούμε από δειλία και φόβο, θα σταματήσουμε τον αγώνα; Αλίμονο αν καταλήξουμε σ΄ αυτό το θλιβερό κατάντημα. Απτόητοι, με υπομονή κι επιμονή θα συνεχίσουμε τον καλό αγώνα στον οποίο μας καλεί ο Θεός. Με ειρηνική διάθεση θα βλέπουμε τις δυσμενείς περιστάσεις και τις αδικίες που προέρχονται από τους άλλους, ακόμα και τις αποτυχίες. Με άκαμπτη επιμονή θα αγωνιζόμαστε για την υπερνίκηση των εμποδίων από οπουδήποτε κι αν προέρχονται. Κι όσο πιο μεγάλα και ανυπέρβλητα φαίνονται, τόσο και με μεγαλύτερη επιμονή θα τα αντιμετωπίζουμε. Με τη βεβαιότητα ότι η επιτυχία, η νίκη θα είναι με το μέρος μας. Η ιστορία και η πείρα των πνευματικών αγωνιστών βεβαιώνουν ότι αυτός που επιμένει, αυτός νικά.
Ο Απόστολος Παύλος γράφει προς Κολασσαείς (α’ 22-23), ότι η αγιότητα και η πρόοδός τους, η νίκη στον καλό αγώνα έχουν σχέση με την αμετακίνητη επιμονή τους, με τη φωτισμένη και ενεργό και διά των έργων εκδηλωμένη πίστη τους. Την επιμονή διδάσκει ο Κύριος με την παραβολή της φτωχής χήρας που επέμενε ζητώντας το δίκιο της από τον άδικο κριτή (Λέικ. ιη 1-5). Με την παρόμοια παραβολή του αδιάκριτου φίλου, που μέσα στα μεσάνυκτα χτυπάει την πόρτα του γείτονα και ζητάει ψωμί (Λέικ. ια’ 5-8). Κοντά σ αυτά ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε ότι συμπαράσταση μας στον επίμονο αγώνα μας έχουμε τον ίδιο τον Χριστό, ο οποίος «εξήλθε νικών και ίνα νικήση» (Από. Στ’ 2).
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Πολλοί άνθρωποι αγωνίζονται με επιμονή για να βελτιώσουν τις επιχειρήσεις τους, για να κερδίσουν πολλά χρήματα και ότι για αυτό τον κόσμο είναι μάταιο και προσωρινό. Εμείς όμως, πρέπει, με ακόμα μεγαλύτερη επιμονή να αγωνιζόμαστε να προσπαθούμε για την απόκτηση των ουρανίων θησαυρών. Αμήν!
Π.Ε.Ρ.