Η Ουράνια Κλήση του Θεού, σε Όλους τους Ανθρώπους.
Κυριακή 10 Ιουνίου 2018, Κυριακή Β΄ Ματθαίου. Ευαγγελική Περικοπή Κατά Ματθ. δ΄ 18-23, Απόστολος Ρωμ. β΄ 10-16.
Το Κήρυγμα
«Ηκολούθησαν αυτώ».
Αγαπητοί μου, αδελφοί.
Ο Χριστός πλησιάζει τα δύο αδέλφια, τον Σίμωνα και τον Ανδρέα και τους λέει: «Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων», τους κάνει την πρόταση να τον ακολουθήσουν και αυτοί «ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ». Τα άφησαν όλα και Τον ακολούθησαν. Και τον ακολούθησαν κι αυτό είναι το αξιοθαύμαστο- μολονότι δεν είχαν δει τίποτα ακόμα, παρά ελάχιστα, σημεία και θαύματα. Ούτε είχαν ακούσει τις διδασκαλίες Του. Όμως πίστεψαν τόσο βαθιά στην υπόσχεσή Του ότι θα τους κάνει «αλιείς ανθρώπων», ώστε όλα τα άλλα τα θεώρησαν ασήμαντα μπροστά στο να Τον ακολουθήσουν.
Σήμερα ο Χριστός, αγαπητοί μου, αλλά και σε κάθε εποχή καλεί όλους τους ανθρώπους και ιδιαιτέρως τους νέους να γίνουν οι κήρυκες του νόμου Του, οι αφιερωμένοι εργάτες του Ευαγγελίου Του. Δεν τους καλεί όλους; Απευθύνεται στους λίγους; Αλλά και από αυτούς, λίγοι ακούνε τη θεία πρόσκληση και κατατάσσονται στον πνευματικό Του στρατό. Άλλοι με διάφορες δικαιολογίες αποφεύγουν το δρόμο της αυταπάρνησης και της θυσίας, με πρόχειρες και αστήρικτες δικαιολογίες. Άλλοι υποστηρίζουν πως δεν είναι πλασμένοι για μια τέτοια άνωθεν κλήση. Άλλοι δεν έχουν τη δύναμη να σπάσουν τις αλυσίδες που τους δένουν με τα υλικά και τα ανθρώπινα δεσμά. Και μένουν έτσι στις ημέρες μας κενές πολλές επάλξεις. Χωριά χωρίς Ιερείς, χωρίς Θεολόγους, χωρίς Ψάλτες. Λαός χωρίς θρησκευτική ποίμανση. Νέοι χωρίς καθοδήγηση. Πότε θα έρθει η στιγμή που περισσότεροι νέοι θα ακολουθήσουν το παράδειγμα των δύο αδελφών; Που θα ακολουθήσουν το δρόμο για την πνευματική αναγέννηση του λαού μας, που θα δοθούν στο έργο της ιεραποστολής, που θα σταθούν στους άμβωνες να κηρύξουν ή στο άγιο Θυσιαστήριο για να επικαλεσθούν τη Θεία Χάρη και να αγιάσουν τον λαό….
Ο Χριστός όμως απευθύνεται σε όλους και τους καλεί στη ζωή του Πνεύματος και στην Εκκλησία Του. Στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, στη ζωή της πίστεως, στο δρόμο της αγάπης, της δικαιοσύνης, της τιμιότητας. Σε μια ζωή φωτεινή, καθαρή, στο σπίτι, στη δουλειά, στην κοινωνία. Σ’ αυτή όμως την κλήση του Θεού, την ουράνια κλήση προς τον καθένα μας, βρίσκομε ένα πλήθος από δικαιολογίες. Δικαιολογίες που στηρίζονται στις αδυναμίες μας, στους γύρω μας, στην εποχή μας. Άλλοι λένε: Δεν μπορώ να ζήσω μια ζωή ανώτερη. Είμαι εκ φύσεως οξύθυμος, επιπόλαιος. Άλλοι πάλι δικαιολογούνται που δεν εξομολογούνται, δεν νηστεύουν, δεν εκκλησιάζονται, δεν κοινωνούν, δεν προσεύχονται, δεν διαβάζουν το λόγο του Θεού, γιατί δεν έχουν χρόνο! Γιατί οι απασχολήσεις τους είναι πάρα πολλές. Άλλοι πάλι ρίχνουν το βάρος στην εποχή που ζουν, στους φίλους και γνωστούς που θα τους κοροϊδέψουν, στους συγγενείς και το περιβάλλον που δεν συμφωνούν μ’ αυτά.
Ο άνθρωπος βρίσκει πάντα πολλές, πάρα πολλές δικαιολογίες για να ησυχάσει τη συνείδηση του, ενώ συνεχίζει τον εύκολο δρόμο της αμαρτωλής ζωής. Μα μεγάλος λογίζεται εκείνος που παραμερίζοντας κάθε δικαιολογία κάνει κάτι παρόμοιο με αυτό που έκαναν οι μαθητές. Σπάζοντας κάθε δίκτυ που τον δένει με τον κατώτερο εαυτό του, με την αμαρτία και τους συμβιβασμούς, ακολουθεί τον ανηφορικό δρόμο που πρώτος ο Χριστός βάδισε.
Αγαπητοί μου, αδελφοί.
Οι πρώτοι μαθητές «ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ». Ας αφήσουμε και μείς τα δικά μας δίκτυα που μας δένουν με την ύλη, το χρήμα, τις αμαρτωλές απολαύσεις και ας Τον ακολουθήσουμε. Στο δρόμο Του θα συναντήσουμε την αληθινή ελευθερία, την ευτυχία που χαρίζει ο αγώνας της αρετής. Ένας δρόμος χαράς και ευτυχίας με οδηγό και τελειωτή τον ίδιο τον Χριστό. Αμήν!
Π.Ν.Ε.