Πάντα Επίκαιρος ο Μακαριστός Γέροντας Ιωαννίκιος Ανδρουλάκης
Ο Γέροντας Αρχιμ. Ιωαννίκιος Ανδρουλάκης εκ Μαλλών (1942-2017), έχει αφήσει τεράστια πνευματική παρακαταθήκη. Είναι πάντα επίκαιρος όπως ακριβώς η Ορθόδοξη πίστη μας. Τα λόγια του σοφά πλημμυρισμένα από καθαρότητα ψυχής, πνευματική γαλήνη και απέραντη αγάπη για τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και για τον άνθρωπο.
Για την μητέρα του, που πάντα μιλούσε συγκινημένος μεταξύ άλλων είχε πει:
«Η μητέρα μου Αικατερίνη, ο Θεός να την αναπαύει, ήταν ιδιαίτερα ταπεινή και πιστή γυναίκα και δεν έκανε τίποτα χωρίς να ζητήσει τη χάρη και τη βοήθεια του Θεού. Ακόμα και όταν αρρωσταίναμε, εκεί εύρισκε θεραπεία και παρηγοριά.
Όταν παθαίναμε καμιά μόλυνση στο στόμα ή στα χείλη, μας έλεγε, «στο κερκέλι γρήγορα», εμείς τρέχαμε και φιλούσαμε το πόμολο της πόρτας της Εκκλησίας και γινόμασταν καλά. Όταν πάλι είχαμε πυρετό ζητούσε από τον Ιερέα λίγη σκόνη από την Αγία Τράπεζα, την οποία διέλυε σε νερό μας το έδινε, το πίναμε και αμέσως ο πυρετός έπεφτε και γινόμασταν καλά».
Από τις βασικές επιδιώξεις του Γέροντα Ιωαννικίου ήταν και το πώς θα φέρει όσο περισσότερους πιστούς μπορούσε στην Εκκλησία του Χριστού. Δεν συμβιβαζόταν ποτέ με την μετριότητα και «απαιτούσε» από τους πιστούς, δείχνοντας απλόχερα την του πατρική αγάπη, με ατελείωτες διδασκαλίες όπου όλοι αφουγκράζονταν με μεγάλη προσήλωση και δίνοντας πρώτος το παράδειγμα, να γίνουν καλοί Χριστιανοί σύμφωνα με τα λόγια των Αγίων Πατέρων μας. Έλεγε χαρακτηριστικά:
«Ο κάθε Χριστιανός καλείται να είναι ένας γενναίος αγωνιστής. ‘Ένας μάρτυρας. Δεν θα δίνει βεβαίως την μαρτυρία του αίματος. Θα δίνει την μαρτυρία αυτή με την υπομονή και την ανεξικακία. Τι κι αν δεν τον ξεσκίσουν τα δόντια των θηρίων, όταν την ευαίσθητη καρδιά του την σχίζει καθημερινά ο βαθύς πόνος από δύσκολα οικογενειακά προβλήματα, από σωματικές ή ψυχικές αρρώστιες, από πνευματικά ή ηθικά δράματα προσφιλών του προσώπων. ‘Όμως η παρουσία του Αγίου Πνεύματος δημιουργεί δροσιά και αγαλλίαση στο καμίνι της Δοκιμασίας».
Στις 14 Οκτωβρίου 2014, δημοσίευσε μία ανοικτή επιστολή με τίτλο
«Κραυγή Πόνου. Κραυγή Απελπισίας. Απογοήτευση.»
και έκρουε με δύναμη πίστης και ψυχής, τα σήμαντρα της αφύπνισης, προς πάντες.
Ακολουθεί η επιστολή Του: «Κύριε χανόμαστε. Σώσον ημάς Κύριε.
Στις ημέρες μας το κακό οργιάζει. Η αμαρτία θριαμβεύει. Η κοινωνία των ανθρώπων κατάμεστη από κακοποιά στοιχεία. Ληστάς και δολοφόνους. Στις σχέσεις των ανθρώπων, ο νόμος της ζούγκλας κυριαρχεί. Οικογένειες διαλύονται και μικρά παιδία, κυκλοφορούν στους δρόμους έρμαια της τύχης.
Η Αρετή διώκεται. Το δίκαιο καταπατείται. Η τιμιότης περιφρονείται. Η ανηθικότης βραβεύεται και παρασημοφορείται. Η Αγιότης εμπαίζεται και γελοιοποιείται. Η εκκλησία λυσσαλέως βάλλεται και πάντα ανυπεράσπιστη. Τρομακτικός ακούγεται ο σάλος των κυμάτων της πύρινης θάλασσας των ναρκωτικών, που στο παγερό σάββανο της, τυλίγει καθημερινά αμέτρητους νέους και παιδιά.
Γοερό ακούγεται το κλάμα και θυμωμένος κυλά στους υπονόμους της πατρίδος μας, ο ποταμός των αιμάτων 400.000 κατ΄ έτος σφαγιασθέντων άκάκων βρεφών, μέσα εις τον ιερότερο χώρο κυοφορήσεως της ζωής, τα μητρικά σπλάχνα.
Και ερωτά κανείς:
Οι φρουροί τι κάνουν; Καθεύδουν τον Ύπνον του δικαίου; Οι Άγιοι Αρχιερείς αδιαφορούν γι΄ αυτούς, τίποτα δε συμβαίνει. Οι Άμβωνες, ιχθύος σιγή. Οι σαλπικταί γιατί δεν σαλπίζουν; Οι ποιμένες γιατί σιωπούν; Οι μαχηταί του πνεύματος γιατί δεν αρπάζουν τα όπλα; Οι δικαστικοί λειτουργοί γιατί στέκονται μαρμαρωμένοι;
Ύστερα από όλα αυτά, όλοι ημείς ως μοιραίον αποτέλεσμα περιμένουμε την καταστροφή.
Ω Θεέ της αγάπης και της ευσπλαχνίας, βάλε το χέρι Σου, και στείλε Αγγέλους να σαλπίσουν Συναγερμόν. Κύριε χανόμαστε. Σπεύσον μην αργείς.
Πανοικτίρμων Κύριε, Κύριε. Επίβλεψον εξ ουρανού και Ίδε. Και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην. Και σώσον τον λαόν Σου, το έργον των χειρών Σου.
Ο των Αμαρτωλών Αμαρτωλότερος και ο
έσχατος και ελάχιστος εν ιερομονάχοις
Ιωαννίκιος Ανδρουλάκης»
Γέροντα ο Θεός να αναπαύει την ψυχή σου!
Η Ευχή σου να σκεπάζει όλο τον κόσμο!